Ülkemizin Karadeniz, Güneydoðu Anadolu ve Ýç Anadolu bölgelerinde görev yapmýþ, deðiþik bölgelerdeki sosyo-ekonomik ve kültür faklýlýðýndaki insanlarla birlikte yaþamýþ biri olarak gözlemlerime dayanarak þunlarý söyleyebilirim: Her ne þekilde farklýlýk olursa olsun, farklýlýklarý bir zenginliðimiz olarak gördüm. Uzun süre birlikte yaþadýðým insanlarla etle týrnak gibi birbirimize yakýn olduk. Birbirimizi sevip saydýk. Bizleri bir arada tutan þeyin Ýslam kardeþliði olduðu bilinciyle yaþadýk. Ýliþkilerimiz en iyi þekilde sürdü. Endiþeyle baþladýðým yerlerden aðlayarak ayrýldým. Ýslam þemsiyesi altýnda yaþayan insanlarýn aralarýndaki farklýlýklarý hiçbir zaman sorun yapmadýklarýna þahit oldum. Farklýlýklarý sorun yapanlar iç ve dýþ düþmanlarýmýzdýr. Gördüm ki ýrkçýlýk, bu ülkenin kalkýnmasýný, geliþmesini, huzur ve refah içinde yaþamasýný istemeyenlerin þemsiyesidir ve zýrhýdýr. Hani bir söz vardýr: “Bizim dana eve gelecek ama köyün çocuklarý rahat býrakmýyor” derler. Bu ülkedeki insanlar Türkü, Kürdü, Çerkezi, Sünnisi ve Alevisiyle insanýmýz bir arada yaþamakta, farklý dil, gelenek ve görenekleri sorun etmemektedir.

Deðiþik etnik kökenden gelen insanlarla birlikte yaþadým, evimi ve aþýmý paylaþtým. Karþýlýklý sevgi, saygý ve hoþgörü çerçevesinde iyi ve güzel günlerimiz oldu. Ýslam kardeþliði içinde hiçbir sorun yaþamadýk. Çünkü Ýslam kardeþliði, bir tutkal gibi insanlarý kaynaþtýran ve yapýþtýran güçlü bir kimyaya sahiptir.

Ýnsanlar arasýndaki soy ve cinsiyet farklýlýklarýný alay konusu yapmak ve insanlarý aþaðýlamak, yaratýlýþtaki hikmeti görememektir. Kuran-ý Kerim Müslümanlar arasýndaki her türlü bölücü ve aþaðýlayýcý tavrý fâsýklýk olarak nitelemekte ve ýrkçýlýðý yasaklamaktadýr. Peygamberimiz (s.a.v) insanlýk âlemine hiçbir ýrk ayýrýmý yapýlmadan gönderilen tek mürþittir. Veda Hutbesi ýrk üstünlüðü iddialarýný temelden yýkmýþtýr.

Irkçýlýðýn en önemli belirtisi kýzgýnlýk, nefret ve haksýzlýkta yardýmlaþmadýr. Irkçýlýk bir kiþinin kendi ýrkýnýn haksýz davranýþýna arka çýkmasýdýr. Bu milleti zayýflatýp dýþ saldýrýlara açýk hale getirir, birliði bütünlüðü ve kardeþliði bozar, bölünmeye ve parçalanmaya sebep olur. Irk insanlara bir üstünlük getirmez. Ýnsanlarýn ýrký ne olursa olsun, hukuk karþýsýnda herkes eþittir. Hukukun temeli, haklar ve sorumluluklar belirlenirken ýrka lehte ve aleyhte hiçbir rol tanýmaz. Ýlke olarak yönetici Habeþli bir köle bile olsa ona itaat etmek gerekir. (Müsned IV, 126)

Ýnsanlarýn, soylarýna son derece düþkün olup bunu bir övünç kaynaðý görerek diðer insanlarý kendilerinden küçük görmesi, aþaðýlamasý tam bir cehalet örneðidir. Baþarý, üstünlük ve iktidarýn ýrk ve renk faktörüne dayanmayacaðý tarihî seyir içerisinde görülmüþtür. Ýnsanlarýn farklý ýrklar halinde yaratýlmasý hakkýnda deðiþik görüþler olmuþ; kimi soy faktörünü, kimi farklý coðrafyaya baðlý iklim faktörünü öne sürmüþlerdir. Her ne þekilde yorumlanýrsa yorumlansýn, sonuçta inancýmýza göre yaratýlan bütün insanlarýn kökü birdir. Bu kök Hz. Âdem (a.s.)’e dayanmaktadýr. Irkçýlýðý savunanlara, kendi ýrkýný üstün görenlere “Senin atan Hz. Âdem de, diðerlerinin atasý farklý biri mi? diye sormak gerekir.

Yaþadýðýmýz þu çaðda ýrkçý saldýrýlara çok sýk rastlamaktayýz. Çinlilerin Doðu Türkistan’daki Türklere, Hindularýn Müslümanlara, Sýrplarýn Arnavut ve Boþnaklara, Yahudilerin Filistinlilere, Almanlarýn ülkedeki yabancýlara karþý uyguladýðý ýrkçý politikalar, zulüm, iþkence ve saldýrýlar bütün dünyanýn gözü önünde yapýlmaktadýr. Gençlerini iyi eðitemeyen Almanya bugün yabancý düþmanlýðý ile körüklenen asi gençlerle, ýrkçý dazlaklarla mücadele etmektedir.

Tarih boyunca üstün sayýlan ýrklarýn diðer ýrklar üzerinde egemenlik kurma ve sömürme giriþimlerinde ýrkçýlýk meþru bir gerekçe olarak kullanýldý. Yahudilerin ve Almanlarýn kendi ýrklarýný üstün ýrk saymasý gibi. Bunun neticesinde insanlar bayaðý, deðersiz görülerek onlara her türlü kötülük yapýlabileceði düþüncesi sayesinde tarihte büyük katliam ve görülmemiþ iþkenceler yaþanmýþ, insanlar gaz odalarýnda katledilmiþlerdir. Siyonistler tarih boyumca olduðu gibi bugün de Yahudi olmayanlara köle muamelesi yapmaktadýrlar

Yine Batý Avrupa ülkelerinde yaþayan Müslümanlarýn giderek artan bir þekilde, yeniden güçlenen ýrkçý saldýrýlara maruz kaldýklarýný görmekteyiz. Almanya’da dazlaklarýn Türklere yaptýklarýný, evlerin yakýldýðýný, yakýn tarihimizde yaþadýk ve gördük. Hollanda’da Müslümanlara yapýlan haksýzlýklarý televizyon ve gazetelerden takip ediyoruz. Benzeri Fransýzlarýn Cezayirlilere, Amerika’nýn Irak’a ve diðer ülkelere yaptýklarýna þahit olmaktayýz. Avrupa’nýn göbeðinde Bosna’da bir Ýslâm devletine tahammül edilememiþtir. Yapýlan büyük katliamlar karþýsýnda soykýrým yapan insanlara bir þey yapýlmamýþtýr. Sözde insan haklarýna sahip olan batýnýn katliamlar karþýsýnda çifte standart uyguladýðýný ve olaylara seyirci kaldýðýný hepimiz biliyoruz.

Batý merhum Akif’in “Tek diþi kalmýþ canavar” olarak nitelemesindeki haklýlýðý ne kadar açýktýr. Bosna’ya yapýlanlarý kimler unutabilir? Filistinlilerin yýllarca yaþadýðý zulmü kim unutabilir? Eritre’yi, Moro’yu, Keþmir’i, Karabað’ý ve daha nicelerini yüreðimiz yanarak sadece seyretmedik mi? Ah vah deyip karanlýða küfredeceðimize oturduðumuz yerden, sýcacýk yataklarýmýzdan kalkalým. Zulüm altýndaki bu insanlara her insan, maddi ve manevî yönden yardým etmesi boynunun bir borcu deðil midir? Peygamberimiz (s.a.v) “Müslümanlar bir vücudun organlarý gibidir, ona bir zarar gelince tüm vücut rahatsýz olur” buyurmuyor mu?

Afrika’dan zorla alýp götürdükleri zencileri köle olarak kullanan Amerikalýlar zencilere karþý taþýdýklarý kinden hâlâ kurtulamadýlar. Yakaladýklarý bir beyazla bir zenciye ayný muamele etmediklerini televizyonlardan izliyoruz. Güney Afrika ve Amerika’da bir zamanlar umuma açýk olmasý gereken yerlerin kapýlarýnda “Köpekler ve zenciler giremez!” levhalarýnýn asýldýðý unutulmadý.

Dünyada ýrk ayrýmý ciddi bir problem olarak görülüyorsa, bunca modern eðitime ve öðretime, evrenselleþmeye, birliklere, küreselleþmelere ve hümanizmaya raðmen ýrkçýlýk gündemden düþmüyor. Bir kýsým devletler kendi ýrkýndan olmayanlarý ikinci sýnýf insan olarak algýlýyor. Dünyanýn en modern ülkesi olarak tanýnan Amerika’da beyazlarla siyahlar ruhen ve zihnen kendilerini eþit hissedemiyorlarsa, dünyanýn birçok yerinde insanlarýn hayatý hiçe sayýlýp, inançlarý ve ýrklarýndan dolayý öldürülüyor, iþkence görüyor, hapishanelerde namuslarý kirletiliyorsa, bütün dünyaya seslenerek; “Hani nerede meþhur o insan haklarýnýz” diyorum.

Bu yanlýþlarý kökten silecek Ýslam kardeþliðidir. “Bu bir ütopya mý? Gerçekten yaþanmýþ mý?” diyenler Ýslam Tarihini incelediklerinde bunun en güzel örneklerini göreceklerdir. Bedevi bir toplumu, þerefli, izzetli, merhametli ve adaletli bir duruma getirenin Ýslam ahlaký olduðunu ve bunun tarih süreci içerisinde yaþandýðýný görmekteyiz. Mekke Dönemi bunun en güzel örneðidir. Ensar ile Muhacirin birbirini sevgiyle kucaklamasýna ve yardýmlaþmasýna tarih þahitlik etmektedir. Bu baþka kültürlerin tarihinde görülmemiþ büyük bir örnektir.

Asr-ý Saadet (Mutluluk Çaðý) döneminde köle çocuklarý, zenciler ve fakir insanlar, dönemin soylu ailelerinden olan Kureyþ’in baþýna geçerek onlarý yönetmiþ ve savaþlarda komutanlýk yapmýþlardýr. Bugün Ýnsan Haklarý Beyannamesinin en önemli maddelerini oluþturan kýsýmlarý, asýrlar önce Peygamberimizin Veda Hutbesi’nde yerini almýþtý. Peygamberimiz (s.a.v) “Arap’ýn Arap olmayana hiçbir üstünlüðü yoktur. Üstünlük ancak takva iledir” buyurmuþtur.

Topraklarýmýzý bölmeye, parçalamaya çalýþan hainlerin; Allah’ý, Peygamberi, Kitabý, Kýblesi bir olan insanlarý birbirine düþürmek için yapýlan sinsice oyunlarýný, bunlara âlet olan iç ve dýþ mihraklarý görüyoruz. Bu zavallý kiþiler, etle týrnak olmuþ insanlarýmýzý asla bölemeyecektir. Ýslam kardeþliði etrafýnda birleþen Müslümanlar bu oyunlara alet olmayacaktýr. Bu vatanýn kurtulmasýnda hangi ýrktan olursa olsun, bütün insanlar kanýný, canýný vererek mücadele etmiþlerdir.

Merhum Akif’in Ýstiklâl Marþýnda da belirttiði gibi her karýþ vatan topraðý þehit kanlarýyla sulanmýþtýr. “Bastýðýn yerleri “toprak!” diyerek geçme, taný; / Düþün altýnda binlerce kefensiz yataný…” bir baþka kýtada “Kim bu cennet vatanýn uðruna olmaz ki feda? / Þüheda fýþkýracak topraðý sýksan, þüheda!..” diyerek hissiyatýný dile getirmiþtir. Bütün bu söylenenlerden ibret almamýz ve ders çýkarmamýz gerekmektedir. Gelin hep birlikte ele ele vererek düþmanlarýn oyununa gelmeyelim. Ýslam þemsiyesi altýnda birleþelim.
Ýslam dini toplumlar arasýndaki birlik ve dayanýþmayý yok etmesinden, zulüm ve sömürüye neden olduðundan ýrkçýlýðý yasaklamýþ hatta lanetlemiþtir. Bakýnýz merhum Mehmet Akif ERSOY Safahat’ýnýn Hakkýn Sesleri bölümünde bu konuyla ilgili þöyle haykýrýyor:
………
Hani, milliyetin Ýslâm idi… Kavmiyet ne!
Sarýlýp sýmsýký dursaydýn ya milliyetine.
“Arnavut” ne demek? Var mý þeraitte yeri?
Küfr olur, baþka deðil, kavmini sürmek ileri,
Arap’ýn Türk’e; Laz’ýn, Çerkez’e, yahut Kürd’e;
Acem’in Çinli’ye rüçhâný mý varmýþ? Nerde!
Müslümanlýkta anasýr mý olurmuþ? Ne gezer!
Fikri kavmiyeti tel’in ediyor Peygamber.

En büyük düþmanýdýr Ruh-u Nebi tefrikanýn;
Adý batsýn onu Ýslâm’a sokan kaltabanýn!
Þu senin akýbetin bin bu kadar yýl evvel,
Sana söylenmiþ iken doðru mudur þimdi cedel?
………
Ne Araplýk ne de Türklük kalacak aç gözünü!
Dinle Peygamberin ilâhî sözünü.
………
Medeniyet size çoktan beridir diþ biliyor;
Evvela parçalamak, sonra da yutmak diliyor.

Ýslam dini bütün Müslümanlarý kardeþ ilan etmiþ, bunu da soy kardeþliðinden üstün tutmuþtur. Bunu en iyi simgeleyen hac ibadetidir. Dünyanýn dört bir yanýndan gelen insanlar yan yana, omuz omuza ibadet etmektedir. Dünyada bir baþka örneði görülmeyen ve büyük ibretlerle dolu bu manzara, eþitliðin en güzel ifadesi, insan birliðinin belki de en yüksek sembolüdür. Ayrý ýrkta, ayrý renkte, ayrý dilleri konuþan, fakat ayný inanca sahip bu insanlarý bir araya getiren ve kardeþliði hiçbir fark gözetmeksizin ümmet anlayýþý içinde kalplere nakþeden din Ýslam dini olmuþtur.

Ýnsanlarýn ve milletlerin birbirlerine üstünlüðü biyolojik yapýlarýna göre deðil, ayný inancýn paylaþýmý ve o inancýn emirlerine daha çok sarýlmalarýna göredir. Milletlerin ecdatlarýnýn yaptýðý iyi ve güzel iþleri anmasý, tarih boyunca inancý ve vataný için yaptýðý kahramanlýklarý, fedakârlýklarý insanlýða örnek olacak iþleri takdir edip övmesinin bir sakýncasý yoktur.

Peygamberimize (s.a.v) “Ya Resulallah kiþinin kavmini sevmesi kavmiyetçilik sayýlýr mý? Diye soran sahabeye Peygamberimiz: “Hayýr, kiþinin kavmine zulümde yardýmcý olmasý kavmiyetçiliktir” buyurmuþlardýr. (Ebu Davud, Edeb, 112 - Ahmed bin Hanbel IV, 107, 160 - Ýbn-i Mace, Fiten,7)

Ýnsanýn sadece kavmini sevmekle kalmayýp, benim soyum her zaman haklýdýr ve ne olursa olsun ben soyumdan yanayým anlayýþý ýrkçýlýktýr. Bu ayný zamanda bölücülük olup dinimizce de yasaklanmýþtýr. Kardeþ olmak, ayný ýrktan olmayý gerektirmez. Kardeþlik varken neden ýrkçýlýk yapalým? Ýslam ýrkçýlýðý reddeder. Çözümün yani kurtuluþ reçetesinin Ýslam kardeþliðinde olduðunu düþünüyorum.

(SON)