Şafaksız gecelerde boş hülyaya dalmışım
Gözlerimden yaş değil sanki irin akıyor
Yaşam ile ölümün arasında kalmışım
Akıl firari oldu kan beynime çıkıyor
Diş ağrısından beter zonklar durur sol yanım
Üstü kabuk tutmayan yaralarım azıyor
İblis ayine durmuş tükeniyor inancım
Aşka âşık gönlüme sanki makber kazıyor
Dönersem eğer bir gün şu sırtımı maziye
Ant olsun şu dilimden çok büyük yemin çıkar
Ne özür kabul olur nede bir tek taziye
Kibritte küçük ama koca ormanı yakar
SAMYELİ eser geçer diyen kullar yanılır
Sözüm senettir benim dilim ile yazarım
Yiğitler ölür amma namı ile anılır
Güneş gece doğarsa ben tövbemi bozarım
S.SAMYELİ
