Ey Hayat...
Ah be hayat, kanımı emdin her defasında
Bir benimi buldun, dişlerini bileyecek
Yıkılmadım bilesin, hiç bir günün sonunda
Boynumu bükenler bir gün aman dileyecek
Zulmün bana vız gelir, pes etmedim ey hayat...
Ne vardı, verdin onca yükü benim sırtıma
Bir benimi buldun, keder attın hep içime
Tutunamadan, sen tuz sardın yaralarıma
Ben hayatım derken, sen ateş sürdün dilime
Azrail bile gelse gözüm kırpmam ey hayat...
Dert attın içime güldürmedin hiç yüzümü
Garip gönlüme acıları ektin boy verdi
Salkım salkım gözyaşı oldu düştü üzümü
Mutluluğa koştum taktı çelme yere serdi
Düştükçe kalktım daha da güçlendim ey hayat...
Hayattan yana yaralıyım, dilemem aman
Zannetme sanadır korkum, ben senden de yaman
Sanma ki yıkıldım, ömrüme yazsan da ferman
Umuda çaksan da balta, kalmasa da derman
Savursan da her parçamı, pes etmem ey hayat
Polat Tek
07.05.2014
(
Ey Hayat... başlıklı yazı
Polat Tek tarafından
7.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
