Kayıp bir
sevda izi
Vardı
gözlerinde
Ve
Çağıl çağıl
göz pınarından
Elemler
akardı
Elemler dizi
dizi
Bir matem
havası
Eserdi
sözlerinde
Kimbilir
Kuşkonmaz
hangi diyar’ın
Kaç mevsim
ötesinde
Hangi izbede
Yitirmişti
kendini
Gözleri
Gözleri hep nem’liydi
Bakışları
kederli
Yıkılmış
dünyasını umursamazda
Devlet
paletiyle virana dönmüş
Toprağı kan
susan
Vuruldukça
susan
Yitik
diyarından ve yar’ından
Haniya
olasılık
Gelecek bir
haber çok önemliydi
Anılar
taşırdı
Yaşadığı
kış’lardan,geçtiği kışlalardan
Anılar
Saç
tellerinde
Beyaza
boyanmış siyah anılar
Bir çanta
gibi
Bir çanta
cehennem
Taşırdı
ellerinde
Hiç
kesişmemişti gözlerinin yolları
Baharla
gül’le
Hiç
Falakada
kırılmış yar sarmayan kolları
Hayat bir
cehennem
Hayat
ellerinde patlayan gülle
Kanardı
Kanardı
Geçirdikçe
iç
………………..
Kaç kavşakta
kaybetmişti kendini
Ve
Kaç izbede
Arayıp
bulmuştu
Kanatılmış
izini
Kırmıştı
heyhat
Kırmıştı bin
kere hayat dizini
Kimsesizdi
gözlerinin yalnızlığında
ç/almışlardı
bütün kimselerini
yıldızlar
kalmıştı ona yıldızlar
yıldızlar
ahbap yalnızlığına
bir sözüde
kalmamıştı kimselere diyecek
ne dese
nasılsa
yüreğinde
karanlıklar giyecek
vurmuştu
ağzına,diline gem’i
bir acı
ummanında
nereye
götürecek
götürecekti
bilmez
rotasını
şaşırmış hayat denen bu gemi
meçhul ve
bilinmez sahil
etmişti
artık
cümle acıya
kendini dahil
ve
sonunda
gözlerini
semaya
kuş kanadına
dikti
hayat artık
onun için
gözlerinde
bir tik’ti
çünkü o
çünkü o
o
bir yitikti