Hiçbir An Unutmamalıydı…
Evin kızı…
Kucağında
Çocukla eve girdi
Annesine
Çocukları bırakıp
İşine gitti
Annesi boyun büktü,
Ses çıkartmadı,
Hizmet etti
Torunlarının
Nazını güderken
Akşam bir türlü
Gelmek bilmedi
Migren
Rahatsızlığı
vardı,
Başı şiddetli
ağrıyordu,
Çocuklar
durmuyordu
Duyguları kabardı,
Sessizce
Gözlerinden
bıraktı,
Çocuklar
Nihayet
uyumuşlardı
Altı çocuk büyüten
Ve hayli zaman
Halı dokuyarak
Hayatı göğüsleyen
Anne yorgundu
Fakat kızı bir türlü
Anlamak istemiyor
Ve kendi
Sorumluluklarını
Annesine
bırakıyordu
Akşam olunca
Biraz oturuyor
Ve sonra
Çocuklarını alarak
Kendi evinin
Yolunu tutuyordu
Evin babası
Henüz gelmişti,
Kapıya vurdu,
Biraz durdu
Açan olmayınca
Anahtarla kapıyı
açmıştı
Oturma odasına baktı
Refikası uyuyordu,
Hiç geldiğini
duymamıştı,
Usulca nazar etti
Ve nabzına yokladı
O an gözlerini dahi
Açmaya takati
kalmayan
Sevgili
refikasının
İçinde bulunduğu
duruma
İçerleyerek
ayrıldı
Kıyafetlerini değiştirerek
Namazını eda
etmeye
Niyetlenirken,
Düşünceler yumağı
Yüreğini
Rahat bırakmıyordu
Bir insan
Kim olursa olsun,
Kendi refahını
Ve arzularını
Gerçekleştirmek
için
Başka insanlara
Ne yaptığı
anlamalıydı
Onların yaşlı bedenlerine
Ve kalan
ömürlerine
Acımadan
Umutlarını
taşımamalıydı,
Hassasiyeti
Hiçbir an
unutmamalıydı…
Mustafa Cilasun
(
Hiçbir An Unutmamalıydı… başlıklı yazı
Yazan Adam tarafından
10.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
