Zaman
ZAMAN
Duygular tetikte, akıl karada
Dört yanımdan yükseliyor bir duman
Öne geçmiş; zikir - fikir sırada
Ara ara esiriyor ,yel zaman.
Onunla çağlayan gözyaşı kurur
Kör köşe başında bir başı durur
Ansızın yüreğe hançeri vurur
Bu sineyi parçalayan el zaman.
Ne arıya çiçek ne bala kovan
Belli ki almıyor dolunca kovan
Saniye saniye dursun yelkovan
Ahvalimdir bunu böyle bil zaman.
Dört nala koşuyor hislerim atsız
Düşlerim yaralı, kolsuz- kanatsız
Yaşanır mı söyle bana muradsız?
Ya çare ol ya gözyaşım sil zaman.
Kafes açık gönül kuşu uçacak...
Teslim olmaz sonuna dek kaçacak!
Solup solup yeni baştan açacak
Bu ömrüme çiçek zaman gül zaman.
Kapkara tarafın şöyle bir yana
Bir ölüm korkusu, düşmesin âna!
Akrep dertli dertli bakmasın bana
Vakit tamam geleceksen gel zaman.
ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
KAYIP DÜŞLER.../ 15.10.2009
Esirmek: hlk. 1. Sarhoş olmak. 2. Aklını yitirmek, delirmek. 3. Çok kızmak, sertleşmek.
(
Zaman başlıklı yazı
Şiirle.ŞAİRİ tarafından
15.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
