Adam açtý bilgisayarýný ve yazdý kendi duvarýna: “Caným sana çok susadý.” diye. Konuþmuyorlardý ama birbirlerini takip ettiklerini bal gibi de ikisi de biliyordu. Merak ediyorlardý hallerini, paylaþýmlarýný, fotoðraflarýný, yazdýklarýný ve de kendilerine pay çýkartma adýna hissettiklerini. Ýkisi de deli gibi seviyordu birbirini de iþte kahrolasý þu gurur, þu inat ve de þu 'ilk o arasýn' yok mu? Ýþte o giriyordu devreye.

            - Bir yüz görümlüðü, bir aþk ömürlüðü ve nazarlýðý; bir dokunumluk, bir bakýmlýk, bir öpümlük gelsen hani? diyordu sevdiðine. 'Çölü çayýr çimen eylesen n’olur? Dikenleri gül eylesen… Sensizliði bertaraf etsen… Kimsesizliði tarumar etsen hani!' O böylesine yazsýn da karþýsýndaki dilber susuversin olacak iþ deðil!Yüreðini çarþý pazar etsin de karþýsýndaki afet yerinde öylece kalakalsýn! Aþk iþi deðil.

             “Sen çölündeyim. Her taraf uçsuz bucaksýz sensizlik tepeleriyle dolu, yokluðun toz toz üzerime geliyor.  Sensizlik rüzgârýnda savunmasýzým. Nefes alamýyorum. Seni göremiyorum. Boðuluyorum yokluðunda." diye yazdý o nazlý ceylanda duvarýna. Mesafeleri yýkmak ve duvarlarý kaldýrmak adýna yazýyorlardý. Hiçbir duvar sevgilinin duvarý kadar güzel deðildi þimdi! Aþk duvarda diye yazýyordu ikisi de! Mektup kaðýdý, zarfý boþtu; sayfalar yoktu, mesajlar sadece kendi duvarlarýnda yazýlýp iletiliyordu. Bu yeri geldi mi yakýcý bir bakýþ oluyordu, kalbe iþleyen bir söz nakþý oluyordu, yeri geldi mi de caný alýþ þekliyle Azrail oluyordu.

            Artýk emindiler birbirlerini okuduklarýndan. Mesajlar onu gösteriyordu.

            Adam onun mesajýný okuduktan sonra vakit kaybetmeden yazdý duvarýna. “Sen kaybýndan gideceðim bu gidiþle, doktorlar durduramadý bende akýp giden seni. Tampon falan hikâye, sensiz kalýnca insan, hiçbir þey tampon olamaz yüreðe çeken bilir! Sen kaybýndan gideceðim. Aþk ayýbý olacak bu âleme. Deli etme adamý! Ne kadar da çokmuþsun bende! Ak ak bitmiyorsun, git git tükenmiyorsun. Sanki aktýkça çoðalýyor gittikçe geliyorsun bana. Bu ne kadar sendir toplamýþým koymuþum yüreðime. Harca harca bitmez, at at yitmez. Git git gitmez!" insaný þair etmez de ne eder kalem ve kaðýt! Hislerini bu denli tesirli ve güzel ifade edenler neden fazla okunmaz? Neden ilgi çekmez, neden kabul görmez?  Kalpten çýkan söz kalbe isabet etmez mi?

            O nazenin ve nalan güzel de yanýt verdi. “Sana aþýðým biliyorsun. Sana yaralýyým bunu da biliyorsun. Sevaptýr yaralýya su vermek. Gelsen bir damlacýk ne olur? Çöllerinde dolaþýrken yalnýzlýðýn dudaklarým yarýk yarýk oldu, çatladý. Sen vahasýný ararken gözlerim yokluðuna takýldý. Daðlar gibi geldi üzerime hüzün, okyanuslar gibi aktý gözlerimde yaþlar." Duvarlar ne de þendir  bugün, ne de zengindir. Ne de edebidir, ne de ebedidir. Bir yaralý ceylanýn yüreðinden sökün edip gelen þu abý hayat ne de candýr. Ne de kandýr o cana! Yaralý ceylan böyle nale ve efgan içindeyken onu takip eden avcý da boþ olmasa gerek deðil mi?

            “Mübalaðadan öte sevmiþim seni, gör bunu. Hayra yor beni… Sana yor… Seve yor. Senden arta kalan hüzündür ortalýklarda hayatýma bulaþan. Yalnýzlýktýr canýma batan. Aþksýzlýktýr ruhumu kanatan. Senden önce ben þad iken mesut bahtiyar iken; senden sonra ben naþad, haþat ve ihtiyarým." Offff Allah'ým offf! Yüreðim galeyana geldi bu sözler üzerine, coþa geldi.Bir güzele sevdalanmak ve onun peþinde bir ömür boyu koþturmak... Bu konuda müsrif olmak! Rabbin verdiði caný bu uðurda heba etmek!

            “Sana aðlýyorum. Kadersizliðine, bahtsýzlýðýna, kalp sýzýlýðýna… Gel bana diyemiyorum. Ama sen gel bana yine! Aklým hep sende, gönlüm sen zaten! Ýçimdeki seni kimse alamaz ya, içimdeki sana kimse yasak koyamaz a! Hep bakýyorum sana gizli gizli, saklý saklý…" Kýz böylesine itiraflarý ederken aþkýna, biz de dönmez miyiz þaþkýna, Allah aþkýna? Bu ne veciz ifadelerdir ki kalp sedefini ardýna deðip açarak sabýrla sevgilinin aðzýndan dökülecek olan ve nisanda düþen yaðmur damlasýna benzeyen sözleri içine alarak inciler oluþturuyor.

            Adam da ol dilrubadan az deðildi. "Ben de sana bakýyorum usulden. Gözlerine dalýyorum, çýkamýyorum bir türlü. Masal ülkelerine seyahat ediyorum. Galiba ben gözlerinsiz yapamayacaðým. Saçlarýna takýlýyorum, çözülemiyorum bin türlü. Kasten öyle takýlý kalmak istiyorum ömrüm ömrüne takýlsýn istiyorum. Galiba ben saçlarýnsýz edemeyeceðim. Dudaklarýna bakýyorum, içesim geliyor. Ýçtikçe içsesim, kandýkça kanasým geliyor. Galiba ben dudaklarýnsýz edemeyeceðim." O papatya bu sözleri okuyunca kendinden geçti aklýný yele verdi, kendini sele kattý, ne ele baktý ne de güle.

            “Caným seni çok çekti. Acýkmýþým sana, lokma lokma arzulamýþým. Kalp kacak sana hazýrlanmýþým. Çatalyürek seni sevmiþim. Afiyetim ol, þükrüm! Doymuþluðum ol! Aþýkmýþlýðým ol!" dedi son kez yazýp da duvarýna cevabý bekledi hali hazýrda.

            Adam da  "Amin" dedi sonra da "inþallah!"