1
Ne zalim yüreğin var, ölçüsü bilinmeyen
Söyle var mı gözyaşı, gözlerden silinmeyen
Aşkın narına düşüp, yüreği delinmeyen
Elimdeki takvime, çizgileri ekledim
Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim
Merhamet etmeyerek, sabrı mı eziyorsun
Birde yetmezmiş gibi, üstünde geziyorsun
Canın nasıl isterse, hep öyle üzüyorsun
Kalbimin derininde varlığını yokladım
Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim
Bak mevsimler değişti yapraklar döküldüler
Yemyeşil doğa bile nasılda söküldüler
Zemheri yaklaşırken mum gibi dikildiler
Şu bağrımı açtım da sende seni sakladım
Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim
Yorgunluk keder oldu keder ise bahanem
Takıldı gözlerime bulutlardan düşen nem
Ağlıyor uzaklardan tek yarim canım annem
Sendeledi yüreğim yandım yundum tekledim
Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim
Buda geçer belki de yokluğa alışırım
Yıldızlar yaren olur, derdimi bölüşürüm
En sevdiğim denizde, köpürür gülüşürüm
Yansın genzim ciğerim şu âlemi kokladım
Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim
Beyhude bu sesleniş vicdan var mıdır sende
Sabredecek tahammül artık kalmadı bende
Söyle yalnızlık şimdi hangi yan hangi yönde
Aşkından yanışımı yalnızlıkla hakladım
Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim
Ağlamam artık daha ağlatmaz hiçbir neden
Âdemin dağlarından silinirken sormadan
Şu naif yüreğimde öldüğünü gördüm ben
Her şeyi unutarak sil tuşuna tıkladım
Belki gelirsin diye, ben hep seni bekledim
Kavuşmak hayal ama ben hep seni bekledim
Âdem Efiloğlu