şehrin öksüzlüğü şehrin yetimliği bulut bulut gözlerimde
damla damla döküldüm yine elimdeki son kadehin içine..
şimşekler çakıyor gözlerimin içine (...)
yüreğimin sancısı döndü gök gürültüsüne bak yine
sessiz ruhum haykırıyor boşalan meyhaneye.
neden ben ,neden ben /.../
ne duvarlar işitiyor ne meyhaneci, herkes kendi halinde
masada kalan son ümidi,de koyuyorum cebime..
bu gün geçti ah ile vah ile böyle
yarın kim yarenlik edecek bana söyle...
koy verip azat edebilsem seni yüreğimde...
bakışlarım dönecek normale,
kalkacak yağmur bulutları bir bir gözlerimde,
gidişinin faturası hasar bıraksa,da gönül servetime
ah benim yağmur kokulum çıkartamıyorum seni gönlümde
bekleyişlerim dönse,de bir boz kıra,
yitirmiyorum umutlarımı bekliyorum seni çatlak dudaklarımla..
meyhane ne yapar bana, ne yapar iki duble rakı cana
ben asılı kaldım yıllarca bu şehrin semalarında..
tenimde güneş yanığı,sen ise hep aklımda..
bir gün şaşır yolunu ey yar /.../
çık önüme, bir meyhanenin dar sokaklarında.
tebessüm düşsün hicranıma, sen düş dudaklarıma..
