bilesin Caným Anneciðimm..
hala babam büyütüyor beni..
ben büyümek istemiyorum..
bak akranlarýmdan önce yazmaya baþladým,
sadece sana yazmak için..

bilmiyorum?
eline ulaþacak mý,
ablam müsaade edecek mi,.
okuyabilecek misin..
yazýlarýmý..
babam yazýmý çok beðeniyor..
ama bilirsindir..
o seninle ilgili her þeyi çok sever..
beðenir kusur bulmaz..
senin kýzýným ya
belki sýrf bu yüzdendir yazýmý da çok güzel buluþu

umarým eline ulaþýr mektuplarým
ulaþmasa da;
ben sana yazmaya devam edeceðim
elimden geldikçe,
fýrsat buldukça,
geceler boyu..

babam seni anlatýrken bile,
seni anlatýrken dalýp gittiklerinde bile..
neden öncelerden beri yazmadým bilmem..
umarým beni anlar affedersin..
bilirim kýyamazsýn bana

Caným Anneciðim..
babam gibi;
ben de seni çok özledim..
ben de seni çok seviyorum..
sevginiz bende de kutsal..

ben de güne seninle baþlýyorum..
bak! ben de; sana mektubuma “canýmm” diye baþladým..
çünkü bana hayat hakký tanýyan sensin..

sanýyorum
sen de beni özlüyor,
benim gibi,
sen de aðlýyorsun..
lütfen Canýýmm Anneciðiimmm
ben senin gözyaþlarýný asla istemiyorum
çünkü dünyadaki en güzel þeymiþ..
babamý sana aþýk eden
gözleriyin gülüþü
inþallah hep en tatlý gülersin..