Gece gündüz varmak için menzile

Uzun ince yolda yürürdü Veysel.

Ününü yayarak hep dilden dile

Türk Milleti için gururdu Veysel.

Bir sýr vardý sazýndaki tellerde,

Türküleri söyleniyor dillerde,

Vatandan uzakta, gurbet ellerde

Sýla hasretiyle erirdi Veysel.

Iþýk ve ses oldu o hep dünyama,

Kimse eriþmedi hala o nama,

Yakub nebi gibi amaydý ama

Gönül gözü ile görürdü Veysel.

Onun gibi âþýk gelmemiþ hele,

Hayatý boyunca çok çekmiþ çile,

Memleket aþkýyla, yar aþký ile

Sazýnýn teline vururdu Veysel.

Göçüp gitti Hak emrine uyarak,

Sevdasýný yüreðinde duyarak,

Yanýk Ozan, sadýk yârim diyerek

Topraða gönlünü verirdi Veysel.

 Muhammet AVCI