Hayat ne verdin ki bana acıdan kederden başka
Utanmadan geri ne alıyorsun?
Bırak!
Bırak kalanlarla mutlu olmaya çalışayım
Sanki bir boşlukta gibiyim
Yalnız ve çaresiz
Bazen diyorum ki kalbime
Sen hep imkânsızları seçtin…
Yine de pes etmiyorum
Çünkü ben zor olanı seviyorum
Düşünüyorum da
Ya ben sevmesini
bilmiyorum
Ya da karşıma çıkan beni sevemiyor…
Kim bilir?
Belki de fazla sahipleniyorum
Ama sevmekte bu değil midir?
Sevgine sahip çıkmak
Uçan kuştan kıskanmak
İşte o zaman dur, dur diyorum kendime
Yeter artık bırak
kendini hayatın akışına…
Bırak kendini hayatın akışına
Nereye sürüklerse oraya git
Özgürlüğünü yaşa doya doya değer verdiklerinle
Bundan sonra ben hayata değil
Hayat bana ayak uydursun…
(Sahra) Ayşen DAŞKIN
15.06.2015
İlk şiir… İlk yorum… Teşekkürler Mustafa KARAAHMETOĞLU