Bak gönül baðýma beni mecnun eyle

Gelmezsen gönül baðýma feryadýma eþlik eyle

Gülümseyen gözlerinle hayatýma ýþýk eyle

Gülümsemez isen aðlayan gözlerime mendil eyle

Uzattým ellerimi elimden tut seyran eyle

Tutmazsan elimden uçuruma düþerken seyir eyle

Sev gönülden beni gönlüme kendini sultan eyle

Sevmez isen viran illerde gezen garip eyle

Yüce dað baþýnda yoluma bakarak beni bekle yol eyle

Beklemez isen yolunu kaybetmiþ hasret ile yanmýþ kul eyle

Gönlünde aþkýmýz baþaklar gibi açsýn selam sal gönlümü mest eyle

Ya da gönlünde aþkýmýz unut ya isyan ederek kahýr olan kul eyle

Kanayan gönül yarama gönlünü merhem eyle

Ya da unut beni yaram kanasýn yarasý ile ölen âþýk eyle

Hasretime gel ey sevgili vuslat eyle

Ya da mezar taþýma sevdi kavuþamadý diye yaz otur gelmeyiþine kahýr eyle

Gel aþk ile sevelim hayatýmýz geçmesin boþu boþuna, mesut eyle

Gel merhametle sevgi ile dokunalým gönül kuþuna,  azat eyle

Ömür bitmeden son perdeye varmadan koþ gel hayatýma kendini sultan eyle

Ya da son nefeste sensiz ölen ömrü vuslatý özlemle bekleyen kuþlukta ölen âþýk eyle

Hayatý boþlukta geçen ikindi vakti kavuþan beni mecnun eyle

Ya da vuslata kavuþamayan çöllerde gezerek ömrünü bitiren garip eyle

Kul Mehmet’im sen aþk ile seven kul eyle kendini

Sevgilinin yanaklarý kiraz yenilecek sevilecek yar eyle sevginle aþkýnla

Mehmet Aluç (Kul Mehmet)