yer ayaklarýmýzý taþýyamadý artýk
derin bir uçurum içine almýþ bizi
düþmüþüz sere serpe
zaman durmuþ gözlerimizde
ne sen varsýn ne ben
ne de göðün yýldýzlarý var
lanetli bir gece ve
simsiyah bir yas var sadece

imdada gelecek dostlarýmýzdan yoksunuz
baðýranýmýz yok
haykýrabilecek takatýmýzý almýþ götürmüþ bir an
hiçbir þey umurumda deðil þimdi
ama sen olmalýydýn bu gece
yoksun ve yüz bin kiþi ölmüþ içimde
enkazlar altýndayým
kayýbým
üstüme 17 aðustos çökmüþ

oysa 18 Aðustos'du doðum günüm

baðýrsam duyamazsýn
paramparça olmuþ zulam
betonlar altýndayým
son nefeslerimde anlamsýz sayýklamalar
sensizim paramparçayým
birazdan bir kepçe pençesi kalbime saplanacak
kayýplar mezarlýðýna gömüleceðim günbatýmýnda
mezar taþým bile olmayacak aptal bir numaradan baþka

ah
üstüme bir yaz çökmüþ
sensizim
tüm herþeyin anlamý kýrýlmýþ içimde
aðustosun kaçak betonlarý gücümün çok üstünde
taþýyamýyorum bebeðim
son nefesimdi iþte bu
yokluða gidiyorum
ve sen yoksun enkazýmýzda

Servet Tuðluk

| O N D O K U Z T E M M U Z Ý K Ý B Ý N O N B E Þ|