"Girmeden tefrika bir millete
düşman giremez!
Toplu vurdukça yürekler, onu top
sindiremez!"
Mehmet Akif Ersoy
BiR DE BAKSAM SALÂH OLMUŞ
Milletimin vay haline; ülfet payı "eyvâh" olmuş.
Hüzün sinmiş hayaline; kasvet, koyu, siyah olmuş.
Dimağ esir, fikir zorda, gözler
yaşlı, kalpler korda
Sabır taşmış, kulak "vur!"da; derde derman silah olmuş.
Affettikçe her kusurda, gedik açtı
korku surda
Tat vermiyor bu asır da; hâşâ, şeytan
ilâh olmuş.
Dil âyarsız, söz müptezil, vekil
denen kalleş, rezil!
Hedef şaşmış, ırak menzil; dünkü
kardeş bedhah olmuş.
Sefilse us zordur idrâk; alçak, soysuz ahmağa bak!
Bez, paçavra sözde "bayrak"; sulha rağbet "günah" olmuş.
Bu ne âfet, bu nasıl hal, çürük
çıktı tuttuğum dal
Onca hâin, bunca çakal; nerden, nasıl
peydah olmuş?
Kime matem, kime şölen? Kim bölünen, kimdir bölen?
Tan vaktini bekleyen ben; heyhât! Ele sabah olmuş.
Gönül hassas cam sürahi, sazım
dertli, sözüm sâhi
Dost dediğim devlet dahi, nankör, namert,
küstah olmuş.
Sarp bir yokuş bu çıkılan, benim
hergün hep yıkılan
Aynı safta namaz kılan, yetmişiki
cenâh olmuş.
Bir zamanlar biz bir iken, yanım
yörem zakkum, diken?
Gözde şimdi her biriken, muhataba
ikrâh olmuş.
Zâkir dalmış tefekküre, dua düşmüş
her zikire
Mazlum, mahzun bakıp kire, sığınağı
Allah olmuş.
Uyanın Ey Ehli Kubur! Kalplerdeki
kanserli ur!
Çehresinde kibir, gurur; iblis, tabip, cerrah olmuş!
Kan akıyor her dereden, manzara
bu pencereden
Kurtulsam şu cendereden, bir de
baksam salâh olmuş.
Mecit AKTÜRK
