Yayla Çocuğu
Yayla, çocuğuyum ben
Mayam kar sularıyla yoğrulmuştur benim.
Ben
Etle sütle beslenmişim
Sabahları, çorba
Yemeğin yanında ise, ayran içmişim.
Çünkü ben, yayla çocuğuyum.
Yayla çocuğuyum ben.
Denizleri askerlik yaptığım yerlerde
Martıları, denizlerde
Gemileri dersen, yine askerdeyken
görmüşümdür.
Trenlerin dumanlarını ise ovaya, inerken
uzaktan göstermişlerdir
Fakat!
En çok ‘da, kartalları kuzgunları gördüm
ben,
Çünkü ben, yayla çocuğuyum.
Yayla çocuğuyum ben
Uçurumların olduğu kayalıklar vardır,
bizim oralarda
Kartallar yaşar kovuklarında
Dağlar yollar karlardan geçilmez olurdur
kış aylarında
Keklikler öter
Yaban keçileri dolaşırdır dağlarımızda
Ben onların hür yaşadığı dağlarda
büyüdüm.
Çünkü ben yayla çocuğuyum.
Yayla çocuğuyum ben.
Özü, sert
Mayası, kuvvetli
Yalanı dolanı, hiç’ mi hiç, bilmeyen
Doğruya, doğru
Eğriye, eğri diyen, aslına sadık biriyim.
Çünkü ben, yayla çocuğuyum.
19 Ağustos 2015-08-19
Yüksel Şanlı er
(
Yayla Çocuğu başlıklı yazı
Ahmet Yüksel tarafından
8/19/2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
