‘’Öyle seveceksin ki korkular senden sevmeyi öğrenecek;
Vicdan, onur en büyük kalen olacak ‘’
Sensizliğinde daha çok senli
Dağlara kaçışlarım,
Sana gelir, dokunur gibi,
İçsel eylemselliğim çocukluktan kalan…
Çamur taş diken demeden
Kilometrelerce ayaklarına kıyan,
Köyünün ilk okuru
Köy Enstitüsü’nün aydınlığını
Onurlu emeğin tadını tattıran babam…
Bir ilmek, bir damla vur ama aşkla.''
Var oluş,
Kendini yok sayıp, nefeslenen zamana
Sınırsız gök kuşağı düşürmektir’’
………………………………………….
Ninnisiz kalan fidanlarına
Analar gömülürken
Kalem, delik deşik
Öğretiler burçlardan düşerken
İnsan olduğumun utancını yaşıyorum
İnsanlıktan istifa ediyorum.
Gökyüzünü içiyorum her gün,
Uyanınca yok olacağına inandığım
Rüyanın
Gemisinden balonlar salıyorum, maviliğe
( 27 Temmuz 15)