senden ayrilip buraya dôndûkten sonra
hamile oldugumu ôgrendim,
çok mutluydum
bunu ilk seninle paylastim

canimi verecek kadar sevdigim ve
sevildigim bir askin meyvesini tasiyordum.
en gûzel mutluluk buydu..
dûnyanin en gûzel sevinci.

o sevincle seni aradim..
telefonda sesin birkaç saniye kesildi
sonra hiçkiriklarlarini duydum
sen de cok mutluydun..
sevindigine sevindim.. ve

benimle evlenmek istedigini sôyledin.
“-gelecegim” dedin..
“hep bunu hayal ediyordum” dedin
hiç aklima gelmeyen sûrpriz, mucize idi
mutlulugum kat be kat artti..

ama yazik ki; bu sevincim yarim kaldi,
evlilik hayal olarak kaldi bizim için.
ben buralari birakip gelemedim
sen cok ugrastin ama; vize alamadin
ve buraya gelemedin..

bu ayriligimizin son perdesi oldu.
gôrûsmedik bir daha.
bilirsindir.. ben seni hep bekliyorum..
hâlâ..
ve her seyden çok ôzlûyorum seni

senden uzakta
biricik kizimizi dûnyaya getirdim
hem hûzûn
hem mutlulugu bir arada yasadim
onun dogmasiyla
bir baska insan oldum
bir baska kadin
bir baska asik

seninle olmak istedim hep
hep seni dûsûndûm
ama;
senelerce senden haber alamadim
ta ki ismini google dan aradigimda
tesadûfen yazdiklarini gôrûp okuyana kadar.

bir tûrk arkadasima cok zor ulasip;
yazdiklarini tercûme ettirdigimde;
içim nasil yandi anlatamam.
sevincim hûzûnlerde boguldu