GARİP GARİP




Bakmışsın susuyor bülbül kafeste 
Gözyaşı döküyor gül garip garip. 
Bağbanın göğsüne derilmiş deste
Ne varsa söküyor yel garip garip.




Yandıkça yanıyor külüne orman
Derdinin içinde saklanmış derman
Ezelden ebede yazılmış ferman
Kendini büküyor bel garip garip.



Kaybeden kayıbın saklı izinde
Kaç damla boğulur gam denizinde
Gezinip doğanın müşfik yüzünde
Bendini yıkıyor sel garip garip.



Sarılıp benliği kuşatınca ah...
Şafağı bekletir gelmeyen sabah.
Heybede pişmanlık diller de eyvah
Özünden çıkıyor kul garip garip.



Kalemin kağıtla bitmeyen cengi
Bir ressam elinde hazanın rengi
Denklenir sevdanın eşsiz ahengi
Sonsuza akıyor yol garip garip.



Sesini çıkarmaz, biliyor ki suç 
Konuşmak mı haram söylemek mi güç 
Varlıktan yokluğa çekilince göç 
Sessizce bakıyor hal garip garip.
Sonsuza akıyor yol garip garip.



ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
ELİFCE..../10/2013



( Garip Garip başlıklı yazı Şiirle.ŞAİRİ tarafından 12/3/2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.