GARİP GARİP
Bakmışsın susuyor bülbül kafeste
Gözyaşı döküyor gül garip garip.
Bağbanın göğsüne derilmiş deste
Ne varsa söküyor yel garip garip.
Yandıkça yanıyor külüne orman
Derdinin içinde saklanmış derman
Ezelden ebede yazılmış ferman
Kendini büküyor bel garip garip.
Kaybeden kayıbın saklı izinde
Kaç damla boğulur gam denizinde
Gezinip doğanın müşfik yüzünde
Bendini yıkıyor sel garip garip.
Sarılıp benliği kuşatınca ah...
Şafağı bekletir gelmeyen sabah.
Heybede pişmanlık diller de eyvah
Özünden çıkıyor kul garip garip.
Kalemin kağıtla bitmeyen cengi
Bir ressam elinde hazanın rengi
Denklenir sevdanın eşsiz ahengi
Sonsuza akıyor yol garip garip.
Sesini çıkarmaz, biliyor ki suç
Konuşmak mı haram söylemek mi güç
Varlıktan yokluğa çekilince göç
Sessizce bakıyor hal garip garip.
Sonsuza akıyor yol garip garip.
ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
ELİFCE..../10/2013