Yalnız kaldık çıkmaz sokaklarda
Birbirini seven iki çılgın yürek
Ayrıldılar istemeyerek
Bir yanımda uçurumlar var
Diğer yanımda aşılmaz dağlar
İstesem de koşamıyorum
Ölümüne çıkmıştık seninle sevda yoluna
Görmüyordu gözümüz hiçbir şeyi
Fazla bir beklentimiz yoktu gelecekten
Mutluluğa hasretti yüreğimiz
Nohut oda bakla sofada
Bizi biz yapan değerdi yaşananlar
Sadece ellerimiz değil yüreğimiz de kenetlenmişti
Güneşin doğuşunu beraber izliyor
Her gün batımında sarıyordu içimizi hüzün
Gökyüzünde ay gösterdiğinde yüzünü
Kaplardı içimi tarifsiz bir acı
Bitmek bilmeyen nöbet değişimi gibi
Umutsuz bir beklentiydi mutluluk
Her parlayan yıldızdan fallar açıyorduk
Başın omuzumda gözlerin gözlerimde
Derin bir sessizlik içinde
Yaşadığımız anı bozmamak için
Tek kelime etmiyor susuyorduk
Susmaktı en büyük çığlık
Dudaklarımız kendiliğinden birleştiğinde
Nefesin nefesime karışıyor
Mutluluk denizinde boğuluyorduk
Dalgalar sahile atana dek
Şimdi hepsi dünden bir anı
Yarın olmayacak hatırlayanı
Sanki yaşanmamış gibi
Eller boş yürekler boş
Aynı yolda biçare
İki yabancı olduk artık ...
Refik
19 . 12 . 2015
İstanbul
(
El Olduk Biz başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
19.12.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
