Kalem Yorgun
Güneş her sabah doğmaktan yorgun
Bu günde gülmekte zorlandı yüzüme
Gece kâbuslarından uyunmuyor
Dünden kalan yağmur ıslatmıyor aşk ile
Ve kalem kıpırdamıyor yerinden
Resmedemiyor çıplak kalan dalları
Yedi renkli gökkuşağında bulamıyorum aşkı
Sen ve sana ait şiirleri
Yorgun düşmüş kalem yazmıyor
Sabah olmak üzere
Kelime kelime anlatamıyor sevgimi
Her seferinde sil baştan yapamıyorum
Mevsimler rüzgâr gibi esip geçiyor yanımdan
Ne sarıyı yakalamak...
Ne yeşile tutunmak mümkün
Kalemde tükeniyor git gide
Koca çınarlar yorgun
Rüzgâr oynatmıyor yapraklarını
Aşk çıkıp gelmiyor bana
Avuç avuç ölü toprağı atılmış sanki omuzlarına
Sokakta çocuk sesleri duyulmuyor
Ah eski gençlik nerede
Kol kolada gezmiyorlar
Neler oluyor bu dünyaya
Kim kimden bıktı?
Bizmi dünyadan dünyamı bizden
En son durağa yaklaşıyor yıllar
Saçlarımın beyazı kardan önce dökülüyor ellerime
Her bir teli yenik düşmüş geçmişe
Silkelenip kendime gelsem diyorum
Gelemiyorum işte
Ruhum çoktan yorulmuş bile
Kaç sihirli değnek lazım
Dünlü yılları geri getirmeye
Anladımki benle birlikte herşey yenik
Düşmüş zamana
Bir kaç satırda kalem kayıp gidiyor elimden
Bir şiir daha nasıl yazabilirim
Nasıl anlatırım bu yorgun sayfalarda seni
Boş kağıt ayaklarımın dibinde
Kalem parmaklarımın arasından
Yine kayıp gitti
Kayıp gitti yıllar hayatımdan
Ben kalemsiz
Ben şiirsiz
Ben sensiz geçen günleri saymam yaşamdan
Gamze YAĞMUR
12/12/2015
(
Kalem Yorgun başlıklı yazı
GamzeYAĞMUR tarafından
20.12.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
