Yine uçurtma dallarında salınıyor z’aman Ağaçlardan uzak dolduruyoruz havanın üfleyişini ciğerlerimize Suya yaklaşmadan yüzümüze sürüyoruz avuçlarımızı Amin’leri tutarak bileğinden
Bizimde süpper kahramanımız vardı Babam gibi Kurtarmak için gün’âhlardan bizi Her gün ben olmaktan geçerdi Kestirmeden götürürdü bizi yirmili yaşlara Ayaklarımıza takılmasın taşlar diye Bir adım önden giderdi Kollarının gölgesi sığınaktı bize Rüzgâr değmesin diye ensesine gençliğimizin Şaşkın gözlerimiz önüne merdiven dayardı benim Babam!
Merakına dosttu ablamın Hayatına arkadaş abimin Yanlışlarına örtüydü kardeşimin
Ve "Baba" denilince aklıma hep benim Büyük bir labirentte kaybolmuşken Güneşin ışığı, Yağmur sularının yolunu bulması Bulutların fısıltısı En kararmış havaya inat gökte parlayan tek yıldız gelirdi
Şimdi yuvasını en son gördüğünde gözleri açılmadan henüz, kanatlanamayıp yere düşen serçe yavrusu gibi Dağınığız Darmadağın Dallarının arasında yuvamızı arıyoruz Babam! Kanatlan hadi bir şahin edasıyla Endişelerimizin yakasından tut güçlü pençelerinle
Sen ki Çok fazla sevgini gösteremeyensin biliyoruz lâkin Gözlerine ilişen küçücük sis bile Bizim yüreğimize inşirâh’tır Babam! Biz uçmayı senden öğrendik Bize göğüslediklerimize de itina ile konmayı yine sen öğret!!!
-Martıların sevdiği bir göğün ummansız denizidir benim Babam!
( Bu Adam Benim Babam başlıklı yazı Zeynn tarafından 27.12.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.