1
Ve şiir gözlü çocuk,
Ben kendimi yalnızlıkla
cezalandıran
Bir satır boşluğundan ötesi olamadım.
Bütün
hikayelerim
Sıradanlığa mahkum
edilmiş birer köşe yazısı gibi
Kaldı ulu orta.
Çoğu elleri dolandılar ama asla sahiplerine konamadılar.
Böylesine
karışık bir dünyadan
Var olarak yükselmeye
çalışıyorum,
Kim bilir daha kaç
saatim vardır gerçekten yaşamaya başlamak için.
Umudumun ufuklarda
sönerek uzaklaştığı
Bir sürü bayramım var benim.
Şairane
çocuk,
Kitap kokulu çocuk..
Bir gün tenha bir yalnızlık
köşesinde satırlarımı bulacaklar,
Kimsesizlikten yürekleri
kokmuş olacak satır aralarımın.
Kime ait olduğuna dair
bir rivayet bile türeyemeyecek.
Öylesine başı boş
yazacağım ki
Her harfi bir beden
büyük gelecek herkese.
Kimse kimseye
giydiremeyecek sözcüklerimi.
Anlatmaya çalışmakta
yoruyor artık beni.
Öylesine karanlık bir
çukurum var ki
Bütün ışık hüzmelerinin
girmeye çalışıp boğulduğu.
Her gelenin biraz daha
çürüyerek kurtulduğu..
Ben oradayım
Yalnızlığa ket vuruyorum..
Servet Tuğluk- 07.01.2016