Online Üye
Online Ziyaretçi
Kışlar diyorum Azizim,
Bizim buralarda çok çetin geçiyor son zamanlarda.
Ve duruma bakarak vazife çıkartıyorum kendime,
Sonra kuşlar diyorum Azizim!
Bu soğukta ne yapar dışarıda?
Çalı çırpıdan evleri don tutar,
Damarlarında buz akar,
Canları son bulur.
Gagalarında özlemler biter.
Tüylerinde aşkların sıcaklığı yiter.
Ve sesleri kesilir ansızın, gider.
Kuşlar için diyorum Azizim!
Küçük kulübeler yapılır, ağaçlara asılır.
Aşiyan olur bülbüle.
Kafes olur kekliğe.
Tünek olur serçeye.
Hane olur kırlangıca.
Lane olur Çitlembiğe.
Evlerin balkonlarına yem atılır ,
Aç kalmasınlar kış günü.
Pencere pervazlarına su bırakılır,
Buzdan su içmesinler diye.
Ne kadar iyi yürekli insanlar var yeryüzünde
Ne kadar güzel düşünen insanlar var bu dünyada
Diye düşünüyorum ve umudum artıyor yarına
Daha güzel bir dünya bırakmak adına sonrakilere
Sebeplerimiz var daha güzel yaşamak adına
Sonra insanlar geliyor aklıma nedense
Savaşta - karışıklıkta,
Açlıkta - açıkta,
Soğukta - kovukta yaşayan insanlar
Ve çocuklar geliyor aklıma okul çağında.
Kızlar geliyor, el bebek gül bebek oyuncaklarıyla.
Sonra bebekler geliyor ana kucağındaki.
Onlar ne yapıyor diyorum bu ayazda?
Yüreğim kalıyor ayazda.
Onlara ev yapanlar var mıdır acaba Azizim?
Aç kalmasınlar diye yiyecek verenler...
Hem onları saracak giysileri var mıdır şimdi?
Mesela potinleri...
Yün çorapları...
Ev işi eldivenleri...
Kazakları ve montları...
Üşüyorum iliğime kadar!
Kemiklerime kadar sızlıyorum!
Yüreğimin orta yerinde deprem oluyor,
İnsanlığın enkazında kalıyorum.
Sesimi duyan yok mu diye haykırıyorum!
Kimse yok mu diye yırtınıyorum!
Ah be Azizim!
İnsanlık donuyor bence,
Bilmem eksi kaçlarda göstergeler.
İnsanlık açlıktan kırılıyor,
Bilmem kaç insan, bir deri bir kemik kalmış.
Susuzluktan çatlıyor dudaklar,
Bilmem kaç Kerbela yaşamış bu insanlar
Ve onlara çiçek atılmıyor bugün demet demet,
Bomba atılıyor roket roket
Onların elleri sıkılmıyor sımsıkı kardeşçesine.
Onlara kurşun sıkılıyor kuru sıkı kalleşçesine.
Ve onlar yaşatılmıyor el birliğiyle,
Öldürülüyor hep birlikte.
Bir yanım kuş ağrısında kış günü...
Bir yanım insan sancısında kış günü...
Hani diyorum kuşların savaş uçaklarının yerine uçtuğu...
Çocukların tankların dolaştığı yerlerde şen şakrak koştuğu...
Annelerin bebeklerine ninniler söylediği ağıt yerine...
Bir dünya istesem Rabbimden!
Ve herkes amin dese de anında kesilse silah sesleri!
Kuş seslerin dolsa kulağımıza cıvıl cıvıl...
Patlamasa mesela bombalar...
Balonlar uçursak gökyüzüne...
Tanklar çalışmasa mesela...
Çiçeklerle donatsak namlu uçlarını...
Ve uçaklar sadece yolcu taşısa...
Kuşlar ve insanlar diyorum Azizim,
Yaşasalar hani!
Özgürce şakısalar barışın ve kardeşliğin şarkısını.
Kimse kimseye düşman olmasa...
Kimse kimseye aslan kesilmese...
İnsanlığın kermesinde,
Herkes aşkı dokusa ve satsa birbirine.
Hayrına olmaz mı dünyanın?
Kârına olmaz mı hepimizin?