Yine efkâr yine dert

Yine efkâr yine dert, yarý gece uyandým

Kalktým dikiliverdim, daldým daldýðým kadar

Elimde bir sigara, sandalyeye dayandým

Balkonda kalýverdim kaldým kaldýðým kadar

Göz attým gökyüzüne uzattým bakýþýmý

Düþündüm uzun zaman gurbete çýkýþýmý

Nasýl fark edemedim bu kadar çöküþümü

Saçýmý avuçlayýp yoldum yolduðum kadar

Oturdum tek baþýma, balkonun kenarýnda

Bir yandan acelem var iþim vardý yarýn da

Nice zorluklar gördüm ömrümün baharýnda

Onlarý düþündükçe doldum dolduðum kadar

Gençliðim þerit gibi göz önüne serildi

Acý, acý sahneler yüz hatlarým gerildi

Sanki dünya derdinin hepsi bana verildi

Sigarayý çektikçe soldum solduðum kadar

Daha dün bekâr geldim, sapasaðlam fidandým

Gurbet denen ormanda günden güne budandým

Kurbanlýk bir koç gibi, istikbale adandým

Sorularýma cevap buldum bulduðum kadar

Kimse yoktu etrafta, in ve cin uyuyordu

Ruhumda bir baþka ben, ne dersem duyuyordu

Gönlümü kemirerek içimi oyuyordu

Bana çok komik geldi güldüm güldüðüm kadar

Canýmý sýkýyordu, o andaki sessizlik

Bir yanýmda ürperdi, öte yandan hissizlik

Gurbet o kadar zor ki hele de kimsesizlik

Aðlayýp gözyaþýmý saldým saldýðým kadar

Ne için aðlýyordum kendim de bilmiyordum

Yaþlarým þýpýr, þýpýr, unuttum silmiyordum

O kadar üþüdüm ki içeri gelmiyordum

Sanki ruhum çýkmýþtý öldüm öldüðüm kadar

Bu garip memleketle hiç olmadý dirliðim

Hep beni meþgul etti geniþliðim darlýðým

Ne iþe yaradý ki, dünyadaki varlýðým

Doðduðuma bin piþman oldum olduðum kadar

Ozan Mikdadi