Akşamdı
Gölgemi yitirdiğim yerdeydi kentin bana izinli yerleri
Şiirlerim ve ben savruluyorduk çaresizce
Ve çözülüyordu ipleri cümlelerimin birer birer
Tesbih taneleri gibi dökülüyordu yüreğimdekiler
Ve gölgemde terk ediyordu beni onun gibi
Ve rüzgârımın,nefesimde inleyişiyle bitiyordu gece
Ben yoruluyordum hayatım gibi
…
Özgür bir nokta gibi tek ve yalnızım artık
Oysa,mûnis bir sevdanın içinde kelebek gibiydi aşkımız
Özlemlerimiz çiçek çiçek açardı
Hasretlerimiz gonca gülün bülbülü bekleyişi gibiydi
Şimdiyse,bu şiirsi sevda nihayete erdi,istemesemde…
…
Peki neden hâlâ ayrıldığımız halde
O vefasızın
Eski zaman kokulu gülücüklerini hatırlıyorum?
Ve hâlâ doyamadığım çileğinin tadı neden dilimde ?
Neden ?
…………..s.altunbaş…20:10…26 şubat 2016