SEVMESİNİ BİLENİ
Dön aşkın sılasına, açar kolu kanadı
İl bir başka çağırır sevmesini bileni.
Dudağın kıvrımında durur yarenin adı
Dil bir başka çağırır sevmesini bileni.
Onunla huzur bulur tek ondandır gıdası
Toprağını kurutur şu bülbülün edası.
Bağırır son avazla çıkmasa da sedası
Gül bir başka çağırır sevmesini bileni.
Sevenler birbirine bir gün veda etse de
Biri bekler hasretle biri çekip gitse de.
Koparır yüreklerde ayrık otu bitse de
El bir başka çağırır sevmesini bileni.
Boğulup can verirken gün anların elinde
Sevda güftesi durur yazanların elinde.
Dertlenir mızrap ile ozanların elinde
Tel bir başka çağırır sevmesini bileni.
Nice engeller aşar hüznün sokağı darken
Hep baharı müjdeler vuslata vakit varken.
Kapkara bulutları gönüllerden kovarken
Yel bir başka çağırır sevmesini bileni.
Yaş düşerken gözlere uzaktan ferman gelir
Kutludur aşk fermanı dizlere derman gelir.
Seveni sevdiğine götüren kervan gelir
Yol bir başka çağırır sevmesini bileni.
ELİF KESKİN KARABULUT.../ ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
SENSİZ OLMAZ.../ 09.05.2012
