Kýzar’ mýsýn gönlüm, sana biraz sitem etsem.

Kýzar’ mýsýn,?
Ben senin yüzünden yaþadýðým, þu dünyama küstüm çünkü.
Kader dedim kendimi bu sözlerle avuttum.
Asýl sebebim, sen olduðun halde.
Ben hep gönlüm!
Senin, yönlendirmelerine uydum, senim emrine uydum.
Seni bir þey biliyordur sandým.
Ýþte bu yüzden ben!
Senin yüzünden, dermansýz dertlere düþtüm.
Ah, gönlüm ah. Ben!
Çok geceleri senin yüzünden gizli, gizli aðlar oldum þimdi.
Ne, dersin!
Kýzar’ mýsýn gönlüm, sana sitem etsem.
Kýzar’ mýsýn gönlüm bana?
Senin bana, bunca yaptýrdýklarýn karþýsýnda.
Ah desem vursam,
Vursam yumruklarýmý, dolu, dolu baðrýma..
Gönlüm.
Gönlüm sendin, bana yol gösteren.
Sendin bana, þöyle yap böyle yap diye emirler veren.
Sendin beni yönlendiren.
Þu zavallý garip bi- çare adamýn baþýna dertler sardýn sen...
Gönlüm, dertler sardýn sen.
Þimdi, üzülüyorum.
Ben kýlý kýrk yaramadým, karþýnda.
Ne dediysen yaptým.
Bak, kan çanaðýna döndü aðlamaktan býkan gözlerim.
Gönlüm.
Þu adamý yýllardýr aðlattýn, perde düþürdün gözlerinin önüne.
Ne istedin sen benden gönlüm!
Ne istedin söyle?
Neden yaptýn, bunlarý sen bana.
Baksana þu bitmiþ hazana uðramýþ halime.
Gönlüm.
Gönlüm seni,
Dost bildim’ de , baðrýma bastým.
Amma sen, hiçbir zaman doðru yönlendirmedin beni.
Bana hep eðriyi, doðru olarak gösterdin.
Gönlüm.
Hayatýmdan, yaþamaktan býktýrdýn, her þeyden bezdirdin gönlüm beni.
Ve!
Ben aðladým, sense seyrettin.
Düþünmedin, sen benim bu günlerimi.
Gönlüm!
Bam baþka, bir insan yaptýn beni.
Ne istedin benden gönlüm.

04 Nisan 2016
Ahmet Yüksel Þanlý er