Gönlümüzde
her tohum çimlenmez ki hayatına bir ağaç
bir beden çürür toprağına
normal hayat
normal olmayan hayatımızda bir beden,
canlı bomba, çatlayan bir tohum
bu kaçıncı normal hayatımıza vahşet
alışmayacağız, kim alıştırabilir ki
komünizmde inanmadık, sosyalizmde alışmadık
hala ahlakımızda dinsel inancımızda yaşatıyoruz
iyi güzeli umudu, yalanda olsa
ama bu yalan canlı bombaya dönüşünce inanamıyoruz
kahrediyoruz
teknolojik gelişme ne yazık ki insanı geliştirmiyor,
insanlığı oyalıyor
neden niçin
çünkü hala hayatımızı dinsel inançlarımız belirliyor
ve dolayısıyla teknolojik gelişmeyle kasılıyoruz
çünkü geçim refahını hala eşitleyemiyoruz
hayatımızı kaderimiz belirliyor
dinsel hikayelerle kurgulanmış sırat köprüsünden
geçmeye çalışıyoruz, hayatta kalmaya
canlı bomba olanlarımız ise bu işe doğrudan ve ya dolaylı olarak gönüllülerimiz.