Yıllar…
Öncesi bir zamandı
İlkokul çağları unutulmazdı
Hatice öğretmen Oğuzu çağırdı
Hemen bir sandalye getir diye bağırdı
Oğuz ve arkadaşlar o gür ses karşısında şaşırdı
Oğuz başını öne eğip peki, öğretmenim diye sınıftan çıktı
Oğuz gariban ve kimsesiz bir çocuktu, perişanlığı öne çıkıyordu
En çok şefkat ve hamiyete ihtiyacı varken nedense ondan esirgeniyordu
Oğuz biraz sonra sandalyeyi getirdi ve öğretmen geç otur yerine diye gönderdi
Hatice öğretmen sandalyeyi önüne koydu ve geriye yaslanarak çoraplarını çıkartıp, pencere kenarındaki çantasını istedi
Çantasından tırnak makasını alarak uzattığı ayaklarının tırnaklarını kesti ve çocuklar gürültü etmeyin, gebertirim sizi diye ihtar etti
Saygı ve nezakete, edep ve irfana bu kadar açken, masumiyet karşısında ki hırçın ve acımasız kurallarına tahammül etmeliydik
Mustafa Cilasun
