TEK TUĞLA  KALDI

 

 

Ruh,  özgür gezer  gece, gündüz

Bedeni taşıyamaz,  her gittiği yere

Ne çok anı bırakır,  insan geriye

Yad etmeye,  zaman yetmez

 

Gençlikte,  hayaller kurulur

Orta yaşta,  durulur

Çok yaşarsa, bazen adını bile unutur

Taş çatlar, dağlar yıkılır, insan dayanıklıdır

 

Çeker türlü zorlukları, evladı, vatanı, namusu için

İnsan,  unutkan olmazsa nasıl dayanır?

Her üzüntü,  bir tuğla çeker binamdan

Tek tuğlalık ömrüm kaldı, yıkıldı, yıkılacak, bedenim

 

Neşeli iken otuz, üzüntü de doksan yaşında,  hisseder insan

Biri ruh yaşı,biri beden, beden denilen kabrinden çıkınca

İşte şimdi gerçekten özgürdür ruh, uçar aslına kavuşur

Kahır da , neşe e de güzel, her ne olmuşsa, yararı ve zararı bana

 

Buğday güneşle, insan dertleri ile olğunlaşır

Bilmek için geldim, dünyaya, öğrenemezsem yazık olur

Her şey O'nun, herşey O, O, dilemiş, O, dilerse, O, kaderine yazmışsa

Yaratan O, kulsun sen, her zaman, O' nun dediği olur.


EMİNNUR GÜLER ACAR

( Tek Tuğla Kaldı başlıklı yazı eminnur tarafından 18.04.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.