Gönülde ki volkanlar,

 

 

Saatler cellât olur, günler ipimi çeker

Sensiz geçen her anım çarmıha gerer beni

Şaşırdım döne, döne, yönler ipimi çeker

Tek yön oldu her yanım, meçhule sürer beni

 

Gönülde ki volkanlar, büyüyüp gürleşince

Çaresizlik sensizlik, hasretle birleşince

Kavuşmamak korkusu, kalbime yerleşince

Ürperip donar kanım, yerlere serer beni

 

Aşk şarabı yasaktır, birden diklerim diye

Yol yokuş yürünmez ki, korkum teklerim diye

Kışın açan çiçekten meyve beklerim diye

Hezeyandır bu zanım, duyanlar yerer beni

 

Mikdadî der sevenin kurtulmuyor yakası

Sert bir kayaya toslar, fazla sürmez cakası

Gönül bu dalar gider, yok bu işin şakası

Sadece bu dünyada yalnızlık gerer beni

 

 

Ozan Mikdadî

( Gönülde Ki Volkanlar, başlıklı yazı Mikdadi tarafından 4/22/2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.