ben yalnız ağlarım
göz yaşımı yüreğime dökerim
ağladığımı ne dostum nede düşmanın görür
dostumu üzüp düşmanımı sevindiremem
yaşıyurum ama içimde dinmeyen fırtınalarla
yüzüm güleç olsada içimde yaralarım kanıyur
görende beni dertsiz kedersiz sanıyur
suskunluğum kimse kimsenin derdinde anlamadığı içindir
ben bu halere düştüysem biraz benim suçum
birazda insanlara güvendiğm için
ders aldımda almasına yanlışlarımda
içimde bir umut vardı düşenin elinde tutan olur diye
herkes düşmüş kendi derdine
kim bakar bu zamanda düşenin haline
düştünmü bir kere can dediğin canan
bile sırtını döner sana
eski bir eşya parçasına benzer hayatın
kimse bakmaz olur yüzüne
varlığın insanların gözünde işe yaramaz
bir insan olarak insanlara
eskinin güzeliklerini özlüyurum
yoklok fakirlik vardı belki
ama insanların yüreğinde vefa vardı
zaman hızla deyişiyur
insanlarda zamana uyup
insanlığını kaybediyur
bir ben doğru kalsam ne yazar
insanlığın öldüğü bu zamanda
gecem aynı gündüzüm aynı
aklım aydınlık günü beklemekte
oda ne zaman gelir belli deyil
ne deyim gün ola hayır ola
bundan başka bir şey gelmiyur aklıma
demekki bekleme gerek daha
belki yıkılan umutlar yeşerir diye
(
Ben Yalnız Ağlarım başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
16.06.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
