Yüreği paramparça, avutmuyor anılar,
Uyku tutmaz
gözünü, virane iken gönül,
Ne kadar saklasada, ispat eder tanılar,
Esirger hep sözünü, virane iken gönül.
Öyle derin ki yara, kabuksuzken kanıyor,
Belli etmez derdini, gören mutlu sanıyor,
Oysa kor ateşlerde, cayır cayır yanıyor,
Söndürmüyor közünü, virane iken gönül.
Çaresi bulunmuyor, dermanı olmadıkça,
Gülünü kurutamaz, yürekte solmadıkça,
Taşıyacak yükünü, vadesi dolmadıkça,
Bekler durur güzünü, virane iken gönül.
Kolu kanadı kırık, çırpınır kafesinde,
Soluğu kesildikçe, hal kalmaz nefesinde,
Çektiği ızdırabı, ölçerken kefesinde,
Hep çevirir yüzünü, virane iken gönül.
Çebelleşip dururken kabuğunun içinde,
Kaybolan yıllarının, yaşanmamış hiçinde,
Buruk haykırışıyla, feryat figan biçimde,
Dile döker hüznünü, virane iken gönül.
Nesrin Önem
14 07 2016
