Gönlünde açan çiçekler tıpkı sabah gibidir
O tatlı gülümsemen gönlünde açan cennet gülüdür
Bakışların akan pınarın berraklığı gibidir
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Sözlerin aşk deryasında parlayan kılıç gibidir
Nakış nakış gönüle işlenmeyen sözlere ilaç gibidir
Gönlün karanlıkta kaybolmuşa ışık olan ay gibidir
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Bazen karanlık gecelerde yalnız yürüdüm
Ufukta geceyi aydınlatan o gözlerini gördüm
Yaklaştım dedim inşallah bu bana bakar yürüdüm
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Gülüşün yanında her şey kalır değersiz
Sensiz toprak bir avuç topraktır bereketsiz
Gülüşünle toprak bereketlenir meyve verir gayretsiz
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Gönlün karanlığı aydınlatan bir kandil
Aşkla baldan kaymaktan tatlıdır o dil
Gördüm aşkını ey güzel oldum ehli dil
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Senden önce gönlüm aşkı hiç yaşamamış
Böyle aşkla coşan bir güzeli hiç görmemiş
Aşkın saflığında hiç kimse sen gibi yürümemiş
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Aşkla bu gönlün gönlündeki aşk sözlerini dinler
Seninle yaşanır bu cihanda çok mesut günler
Sen gibi güzeli bu âlemde binlercesi bekler
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
O gönlün aşktan bin bir kıvılcım saçar
Gönül kapını bana o narin ellerin açar
Sensiz kalan âşık bu cihanda kalır naçar
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Aşk ateşinde dönen bir kelebeğim gönlüm pervane
Seni seven âşık nasıl olmasın güzelim deli divane
O bakışların gülüşlerin ne kadar güzel şahane
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Senden önce savrulmuştum ekin yaprağı gibi
İmdat diye aman diledim Mevla’dan Mecnun gibi
Seni karşıma çıkardı Mevla’m cennetten bir hatun gibi
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Kul Mehmet’im tarumardı gönlüm topladın verdin huzur
Senin gibi aşkla gezeni hangi âşık arar nerede nasıl bulur
İzin ver gönlündeki aşk yoluna olayım yolcu sanma gönlüm yorulur
Yanağında aldığım buseler aşk ateşimi söndürür
Mehmet Aluç © Kul Mehmet
Ehli dil: Gönül eri
