IGDIR YUKSEL BABA'YLA                     EMNIYETTE 

15 Temmuz iþgal giriþimi sonunda halk sokaða fýrladý peki ama bu cesareti kimden aldý, caný pahasýna ''Vatan savunmasýnda ben de varým!'' derken sýrtýný kime dayadý?

Tabii ki Devletine..

Peki ama devlet kimdi, kime güvendi? Öyle ya ortalýkta, üzerinde o þanlý üniformayla dolaþan hainleri nasýl ayýrt etti?

Ýþte konu tam da bu.

O gece onlarýn en önünde yürüyen, tanklarýn üzerine çýkýp halkýna; ''Buradan ayrýlmak yok, Bu meydanlar bizim namusumuzdur!'' diyerek sesi kýsýlana kadar baðýran müdürlerimiz, amirlerimiz vardý.

Rahmetli Gaffar Okan, Recep Yazýcýoðlu'nu her andýðýmýzda gözlerimiz dolar, içimiz sýzlar. Böyle idareci bir daha bu memlekete gelmez diye düþünürken baktýk ki gelirmiþ, varmýþ.

Yüksel Babal iki buçuk yýldýr Iðdýr'ýn asayiþinden ve güvenliðinden sorumlu Emniyet Müdürü.

Çok parlak bir geçmiþe sahip, çok çalýþkan ve ''Vatanýn her karýþ topraðý benim için kutsaldýr.'' anlayýþýyla hem serden, hem yardan vazgeçecek kadar Bayraðýna ve milletine sadýk ve âþýk bir insan.

Henüz onunla tanýþmamýþtým. Bir gün sokaðýmýzdaki bakkala girdim, adam bir garipti.

‘’Ne oldu komþu, hayýrdýr?’’ diye sordum, cevabýný bir süre beklemek zorunda kaldým. Yüzünde bir tebessüm dalgýn dalgýn caddeye bakýyordu hala.

 ‘’Sorma abla ya, Emniyet Müdürü biraz önce buradan geçti ve bana hayýrlý iþler, nasýlsýn diye sordu. Ne kadar mütevazý, ne kadar güler yüzlü biri anlatamam. Çok hoþuma gitti, daha yeni geldi adam bu þehre düþünebiliyor musun?’’

O ve ondan sonraki günlerde bu türden sözleri çok duydum. Sonra ben de tanýþtým, gerçekten dedikleri gibiydi. En önemli özelliði isimleri ve yüzleri asla unutmuyor. Biriyle tanýþtýktan beþ ay sonra bile sokakta karþýlaþtýðý anda ona ismiyle hitap ediyor, hal hatýr soruyor ve gülümsüyor.

Düðüne gidiyorsun orada, cenazeye gidiyorsun orada, asker uðurluyorsun orada, açýlýþ var orada..

Akþamlarý meþhur Vali Yolunda vatandaþla oturmuþ çay, kahve içiyor. Bir bakmýþsýn bir etkinlikte, bir bakmýþsýn hafta sonlarý stadyumda taraftarlarýn arasýnda tezahürat yapýyor,  bir bakmýþsýn daðlarda doða koruma müdürüyle beraber yaban hayvanlarýnýn, kuþlarýn peþinde.

Bazen bir çocuðu almýþ kucaðýna onu öpüyor,gülüyor, bazen engellilerin arasýnda onlara moral veriyor. Bazen yaþlý bir amcanýn doðum gününü kutluyor elinde pastasýyla bir köyde, bazen intihara kalkýþan bir adamý ikna emek için çatýnýn tepesinde.

Makamýnda bir dakika bile boþ kalmaz çünkü vatandaþ sürekli iþ için, sohbet için kapýsýnýn önünde.

Ýster istemez merak ediyor insan ‘’Bu adam iþini ne zaman yapýyor?’’ diye.

Akþamlarý biz huzurla evlerimizde uyurken, O  yanýnda polislerle sokaklarda suçlu kovalýyor. Çoðu kez sabaha karþý ýssýz sokaklarda yalnýz dolaþýyor. Bir keresinde merak edip sordum:

 ‘’Müdürüm geceleri bir baþýnýza ýssýz yerlerde dolaþmaktan korkmuyor musunuz?’’

‘’Ben sokaða çýkmazsam, kimse çýkmaz. ’’ diye cevap verdi.

Burasý Iðdýr. Býçak sýrtý bir þehir; hem üç ülkeyle (Ermenistan, Nahcivan, Ýran) sýnýrý var komþu, hem de çeþitli etnik guruplardan (Azeri, Kürt, Türk..)  ayrý mezheplerden (Cafer, Sünni..), ayrý ideolojilerden insanlarýn yaþadýðý bir yer. Çok þükür ülke bunca kargaþa yaþarken Iðdýr’da bizler rahatça gece gündüz dýþarýda dolaþtýk çünkü güvendeydik.

Çünkü Babamýz Yüksel Babal bize bu güveni saðlýyordu.

Son günlerde Demokrasi Mitinglerinde de bunu sýk sýk tekrarlýyordu konuþmalarýnda :’’Sizin güvenliðiniz, huzurunuz benim güvencem altýnda!!’’

Onunla karþýlaþtýðýmda gözlerine dikkatle bakýyorum ‘’Acaba kirpiklerinin arasýna kibrit çöpü mü koyuyor?’’ diye.  Günde yalnýzca 2-3 saat uyuduðunu, senede yalnýzca birkaç günlüðüne iþ için bu þehirden ayrýldýðýný hepimiz biliyoruz.

Ýþte bu yüzden Iðdýr Halký ona ‘’BABA!’’ diyor, bu yüzden bir gün bu þehirden gideceðini aklýna bile getirmek istemiyor.  Hepsinin yüreðinde sonsuz sevgi,þükran, dillerinde ayný dua: ''Rabbim onu koru, bize baðýþla!''

Iðdýr Halký çok þanlý böyle bir Baba’ya sahip olduðu için, darýsý diðer illerimizin baþýna.

Caným Türkiye'min geçirdiði bu çok zor günlerde bu yazýyý yazmaya borçlu hissettim kendimi.

 Bunu bir teþekkür olarak kabul edin lütfen Sayýn Yüksel Babal.