Dokunmadan sevmenin de mümkün olduğunu
Terk edip gittiğinde anladım
O kadar mesafeye rağmen
Özlemle sana sarılmak istedim
Söylenmemiş merhabalara sakladım
İkimize ait herşeyi
Vedaları sensiz sokaklara bıraktım
Ne ararsan vardı sevdamızın içinde
Biliyorum dönüşü yok gidişinin
Hatırla beni
Gözlerimde yaşlarla yolcu ederken seni
İyi günümüz kadar kötü günümüzde oldu
Yaşananları göz ardı etme
Senin için ilk defa
Yapraklarını kopardığım papatyalardan Özür diledim
Haklısınız dedim
Ne sevdiği belli ne de sevmediği
Dar ağacında ipinin çekilmesini bekleyen
Mahkumdan farkım yok benim
Son isteğin nedir diye sorsalar
Sen diyecektim de
Ölüm tek kişilikti kıyamadım sana
Bir gece gelsem yanına
Uykuyu unutmuş gözlerimle uzansam
Dalsam en tatlı uykulara
Dizlerinin dibinde
Üşüyorum deyip sarılsam sana
Ellerim dokunsa ellerine
Konuşmadan baksam gözlerine
Doyasıya koklasam seni
Nefesin karışsa nefesime
Sevdiğimi fısıldasam usulca kulağına
Uyandırmaya kıyamam ki seni ...
Refik
10 . 08 . 2016
İstanbul
(
Melek Yüzlüm başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
10.08.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
