Dayanacak gücüm yok, yarabbim ver dermanı
Çöküntüler altında, ezildikçe yoruldum
Okunur her fırsatta, kaderimin fermanı
Hayır gelmez bu candan, bezildikçe yoruldum
Kaçmayı istedikçe, ayaklarım sürüdü
Kurtulmak mümkün değil, hep üstüme yürüdü
Buz tutan dağlarımı, tırnaklarım kürüdü
Engebeli yollardan, tezildikçe yoruldum
Kasıldıkça vücudum, kalbim fena zorlanır
Talihsiz kara bahtım, her geçen gün horlanır
Ateşi gören közler, hiç durmadan korlanır
Daralttıkça nefesim, kesildikçe yoruldum
Ne bugün ne yarından, artık umudum kalmaz
Felek tutmuş yakamı, hiç bir t
arafa salmaz
Öyle dert yüklemiş ki, zerre kadarın almaz
Neşter ile bu kalbim, deşildikçe yoruldum
Uzaktan bakıldıkça, herkes mutlu sanıyor
Oysa bağrım derinden, sızım sızım kanıyor
Kaderin şerbetine, ekmeğini banıyor
Kabuksuz yaralarım, eşildikçe yoruldum
Nesrin ÖNEM
12 08 2016
