Geçip gitti gençlik çaðý, güz kapýnýn eþiðinde,

Ýlkbahar-yaz, kýþa döndü “gel” demenin zamaný mý.

Belki rüyana girerim ihiyarlýk beþiðinde,

Arzular býrakýp gitmiþ, “gül” demenin zamaný mý.

Yokuþta yalnýz býrakýp, gitiðin o günden beri,

Akýttýðým gözyaþlarým, yakmýþtý düþtüðü yeri,

Güneþi duman kaplamýþ, þimdi göz kýrpan zemheri,

Ne dal kalmýþ ne de yaprak, “gül” demenin zamaný mý.

Ellerimi sabitleyip, boynuma dolansan dahi,

Buz tutar, donar kalýrým, hiç inancýn yok mu sahi!

Allah’a tevekkül ettik, gelir takdir-i ilâhi,

Vakt-i saatler dolmadan, “öl” demenin zamaný mý.

Ayser ÖZBAKIR