Arzuma diz çöktürüp hüznünle, başa kaldım
Aşktan köynek diktirip mazimi yaşa saldım
Nem kaldı ki döktürüp? Makbere taşa kaldım
Böyle miydi? Kastığın kalbinin aryasından
Tek hecelik, astığın isminin furyasından!
İnan derken, sahiymiş fal tutsan, çıkmamışım
Ecrin günah, ahiymiş! Sabrıma akmamışım
Emeğim, başın eğmiş çıranı yakmamışım
Mevsiminden geçirip neden yaktın başımı
Mey olmadan, içirip canım aktın! Huşu mu?
Şimdi, unutmuş sapar eğmem, boyun kendime
Sanma ki her’i yapar mihenk koyun, bendime
Kata! Kıyamet kopar hicap sayın, indime
Gözlerim perdelenir keman, nerde tellerin?
Söz bulup, sahnelenir hâlâ, serde yellerin!