1 …şimdi “Yok” Oldum…

…ŞİMDİ “YOK” OLDUM…

 

Özledim

Ellerim üşüyor

Ve bu gece şiirime usul usul yağıyor kelimeler

Bir kirpik düşüyor yel değirmenine

Rüzgârın ellerinde savruluyor Nisan’ım

Alev alev bir sonbahar kalıyor bana

Korkularımın saçlarına bırakıyorum nefeslerimi

Kan revan içinde,yerin dibinde,

Gönlümün mahzenindeyim

Yoruldum

Varıp,gidiyorum yalnızlığa

Hayal denizimde yüzüyor hâlâ özlemim

Basmıyor ayakları yere bir türlü

Gökyüzünü silme vakti kendim için

Ve aşkım için…

En çokta mavilerim için

 

Bu dert yumağı çok yalnız

 

Bulutlar yumağı ağdı ağdı

Gözyaşlarım aktı birkaç dakikalığına sokak kaldırımlarına

Ay doğdu

Bülbüllerin sesi kesildi

Yırtıldı güllerin yanağı

Sessizliğim tozlandı

Eksildim usul usul

Bu gece kalbimi avutmam lazım

Kayboluyor mavi

Ve bir leylâk rengi sonbahar geçiyor ömrümden

 

Ayrılık solgunu sessizlik içinde kaldım

Mavilerim ikinci kez o sessizliğin içinde akmaya başladı

Âsumandan yere

Kelimeler ikinci kez kıpırdadı

İkinci kez rüzgâr bir yanımdan esip,

Öbür yanımdan çıktı

Kırık kanatlarımı bağladım mavi bir kurdela ile

Ve ruhuma düşen ateş

Üşüttü

Sarstı beni kör karanlıkta

Sandım ki çoktum

Şimdi “yok” oldum

 

…gece yalnızlıklarım…23:20  /01 kasım 2016

 

 

( …şimdi “Yok” Oldum… başlıklı yazı ılıkyağmurla tarafından 2.11.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.