Sen...
Sessizce ağlarsın
Ben çaresizliğe kanar, yanarım
Umut ufkuyla sabrın, edebin rahlesinde kalırım
Anlatamadığım, yazamadığım kadar uzak değilim fakat susarım
Beni işiten ve gören yegane sahibe el açar, hayırlısını umar, taş basarım
Nice derdi olan, hicranıyla gözlerinden kan akan, sabır dağlarını sırtlayan insana gıptayı nazarla bakarım
Yar...
Duyduğuna değil
İşittiğine itibar etmeyi bil
Duymak anlamsız gürültü ve ahenksizdir
İşitmek ise süzülüp gelen değerdir, dinlemen içindir
Yegane gören ve işten kimdir, dili konuşturan aklın muhakemesidir
Diline hakim olamayan, onun akımına kapılan, sanan zavallı muvazenesizdir
Mustafa Cilasun
