Merhametle Güller Ekenleriz
Bizler gönülde bakınca birer inciyiz
Rahman’dan gelip ona bizler gidiciyiz
İki büklüm olsak ta şükür ediciyiz
Aklımızla dinimizle aynı yolun yolcusuyuz
Bu âleme merhametle güller ekenleriz
Varımızı canımızı birlik yolunda
harcamalıyız
Canı yanan birisi varsa topluca yanına
koşmalıyız
Dünya malına fazla değer vermeden
kazanmalıyız
Kazandıklarımızı hep birlikte beraberce yemeliyiz
Bu âleme merhametle güller dikenleriz
İnsanların gönlüne gönülle karışmalıyız
Her gördüğümüz anda birbirimize
sarılmalıyız
Bu âlem bizim için bir kazanç nimettir
anlamalıyız
Ahiretin kazancı bu dünyadır ekip
biçmeliyiz
Bu âleme merhametle gülleri sevenleriz
Damla damla gönüllere merhametle damla
Geldin bu canla içini doldur giderken
imanla her anla
Oturanla kalanla ağlayanla olmalı her an
her heyecanla
Günde beş vakit olmalı secdede kul Rahmanla
Bu âleme merhametle gülleri bilenleriz
Bu âleme merhametle güller ekmeliyiz
İman ederek imanla bu âlemi nurları
serpmeliyiz
Her gün gönülleri ziyaret ederek hatırını
sormalıyız
Ağlayanla ağlamak değil ağlayanı güldürtmeliyiz
Bu âleme merhametle açan güller gibiyiz
Kul Mehmet’im simalar ayrı olsa da dinimiz
bir
Dillerimiz ayrı olsa da sevgi ile
gözyaşımız bir
Birbirimizi severken gideceğimiz cennetimiz
bir
Bize merhametiyle muamele eden Rabbimiz Bir
Âlemlere Rahmet Nurdan peygamberimiz bir
Gönülden severek gönülde kalmasın bir kir
Bu âleme merhametle gülleri yetiştirenleriz
Mehmet Aluç-Kul Mehmet