…OYSA SENİ YAZMIŞTIM KALBİME…
Sessiz mi sessizdi yalnızlığım
Kendi yıkımındaydı sitemim
Unutulmuş kentler gibi darmadağındım
Bir yıldıza,
Mavi bir yıldıza asamayışınaydı sitemim,umutlarımı
Pas kokuyordu dolaştığım sokak ve caddeler
Eprimişti yüzü dinlediğim şarkıların
Ayak izlerim alev alıyordu ardım sıra
Yoksul bir kitap gibi hissediyordum kendini;
Kimsenin okumayıp,
Tozlu rafta unuttuğu
Kendi içimde kaybolup,
Baharı doğurmak istiyordum,kış gibi
Sabahların serinliğinde
Dermansız dertlerimin dermanı oydu oysa
Evet,sensin ey sevgili ,sen !
Bu gönlün dermanı da,
Fermanı da sendin ve sensin hâlâ
Gidişinle
Yıkadın beni eylül yağmurlarıyla
Tutunamadım yarım kalışıma
Dul ve yetim düşlerde boğuldum
Şimdi içimde yanan ateş benim cehennemim
Kendimi söndürmeye çalışmam beyhûde
Girdiğim her kalabalık benim tenhalığım
O yüzdendir susuşum
O yüzdendir kelimelere saklanışım
Ve yazışım
Şimdi alışamadığım kentimin üstüne
Renksiz yağmurlar yağıyor
Bilinmedik türküler çalıyor nostaljik radyolarda
Beyaz tenli esmer bir kadının saçlarını çözüyor gece
Gözyaşı tadındaki yalnızlıkta bana düşüyor sancısıyla
Ayaz çatlatıyor susuşumu
Bir kuş uçuyor kalbimden
Kerpiç duvarlar üstüme üstüme geliyor
Ve sensizlik tetikte bekliyor soğuk kaldırımlarda
Şiiriminse, kolunda yorgun mavi bir umut
Kör,topal seni bekliyor hâlâ tozlu ,pis hayatın yollarında
Oysa seni yazmıştım kalbime…
….Sensiz bir Sonbahar daha…11 kasım 2016.. /13:21