Daha  dün gibi, hatırlıyorum o yolu.
O yol!
Kıvrım, kıvrım dolanarak inerdi, dağların zirvesinden düzüne doğru.
Gençtik mutluyduk, o yollardan geçerken.
İğde ağaçları sıralıydı o yollar, yol boyu.
 
Ne güzel kokardı, o yoldaki iğdeler.
Buğday tarlalarının içine sarkardı, biz o yollardan geçerken
Daları

Durur, koklardık.
Biz dağların doruğundan düz ovaya doğru inerken.
Şimdi çok uzağız, çok, o güzellikten.
 
Elimiz, bağlandı.
Ayaklarımız kollarımız bağlandı, hayatın yorgunluğundan.
Ve biz!
Çakıldık kaldık, elin memleketinde mıh gibi.
Büsbütün kaybettiğimiz, şu gençliğimiz yüzünden.
 
O yollardan, o iğdelerden
Yine var, yine gezindiğimiz yolların kenarlarında parklarda

Var, var amma!
Açar’ da çiçekleri,
Kokuları gelmez benim burnuma.
Bahar gelir, dağa taşa, bir güzellik bir şenlik gelir amma
O şenlik o güzellik, uğramaz bana.
 
12 Kasım 2016
Ahmet Yüksel Şanlı er
 
 
 
 
 
 
 

 

 

 

( İğde Kokan O Yol başlıklı yazı Ahmet Yüksel tarafından 11/12/2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.