BÝR NEFESLÝK ÖMÜR

     Yalnýzlýðý özlersiniz kimi vakit. Yalnýz baþýna kalmak, yalýn ayak yalpalayarak sessizce kendi adýmlarýný dinlemek bile ayrý bir huzur verir insana. Kimileri buna ‘yalnýzlýk’ der, kimileri de ‘insanlardan uzaklaþmýþ bencil’, kimileri de ‘huzur’ der. En doðru cevap huzurdur belki de. Kendine ait toprak bir kupanýn içinde seni bekleyen mis kokulu bir köy çorbasý yahut ahþap, boyalý bir sandalyenin üstündeki yumuþacýk minderde mýrýldayan ev kedisinin gerçek tablosudur yalnýzlýðýn huzuru. Ömür nasýldýr? Yalnýzlýk kimin içindir? Hep yaþlý çiftler mi sever yalnýz yaþamý?

     Ýyiliksever kalbiniz, yalnýzlýðý iyilik perisi seçip iyilik güzellikten bahseder durur. Ýzlenimci bir yaklaþýmla yalnýzlýðý gözlemlersiniz bir nefeslik ömürde. Meþakkatli yollardan, çiseleyen yaðmur damlacýklarýna bakýp derinlere dalar göz kapaklarý. Arýnýn çiçekleri beðenip bal yapýþý, serçenin çalý çýrpýyla oynayýþý, kar tanelerinin cývýltýsý ayrý bir hikâye yazdýrýr ruhumuza. Küf kokulu minicik beton evlerden badana kokan ferah evciklere dek yolcu olur kelimeler. Bir nefeslik ömürde bin nefeslik unutulmaz hatýralar aslýnda bizimle beraber.