Ben seni unutamadım..
Nasıl unutayım ki seni ;
Her sabah fotoğrafınla uyanırken ,
Her sabah beraber yürüdüğümüz o yollarda seni anımsayarak
yürürken.
Nasıl unutayım..
Her okul çıkışında kıyıda köşede ben beklerim seni..
Sizi izlerim , onun seni öpmesini , sana sarılmasını , sana
dokunuşunu , seni.. gözlerini, her şeyini izlerim.
En kötü yanımda bunu alışkanlık edindim. Ya da senin
bağımlın oldum.
Ne günler geçirdik. Az mı ıslanmadık onca yağmurda.
Herkes kaçardı yağmurdan biz ise deliler gibi dolaşırdık
yağmur altında.
Hiç unutmam bir gün baban görmüştü bizi, öyle telaşlanmıştın
ki ben dahi sakinleştirememiştim seni.
Şuan onun yanındasın bense kağıt kalem başında. Senle
dolduruyorum kağıtları. Boşaltıyorum bardakları..
Of of nerde şimdi o beni tutan ellerin , seni seviyorum
dediğin dudakların..
Her rüzgar estiğinde, bir çift gördüğümde yine sen gelirsin
aklıma.Ağlasam duyar mısın ki sesimi ? gelir misin yanıma ?
Nasıl geleceksin ki o yataktan kalkıp , saçmaladım yine. Ha
bu arada en çokta sarhoş olunca saçmalaman hoşuma giderdi.
Neyse sen yine o yataktasın ve ben hala unutamadım işte.
Ne senden vazgeçebildim ne de sensizliğe alışabildim.
Hatırlar mısın bir gece pencerenin altında uyuyakalmıştım.
Su dökmüştün üstüme kalkıp yatağımda yatayım diye.
Kaç kere def ettin beni o kaldırımdan.
Gözlerinden ayrı yaşadığım kaçıncı gecem bugün.
Beklide hiç bitmeyecek bu sevda sesim.
Sende kalkamayacaksın o düştüğün yataktan bana.
Tutamayacaksın artık elimden.
Gidiyorum ben uçsuz karanlığa , sensizlik aynasına..
Senin gibi yapamıyorum işte sadece gidiyorum diyebiliyorum
ve sana yazıyorum. Kardeşlerime anlatıyorum bana yaptığın kahpelikleri ,
soruyorum onlara neden başka kollarda.. Unutamıyorum işte bana git başkasını
seviyorum demeni. Gece seni seviyorum derken sabahı onun kollarında olduğunu
unutamıyorum. Belki bir gün geri dönmek istersen ,
Hani söylemiştim ya yüzüne bakıp tekrar söylüyorum defol
hayatımdan bir daha gelme.
İmza : Onur Tiren
Yazarın