Çiy, su yüzeyinin
yeşiline düşmüş
mehtap çıkınca ortaya
yunuslar vızıldar, hüzün
alaca karanlığın
doğduğu tepe
Poseidon tapınağı
okyanus ve
yankılanan melodiler
Marya
yakut rengi gecede
ne varsa senden hatıra olan
kıyılardan her birinde
bir başka resimde yansır
o resimde
gözlerinde mavi sularda yansıyan
mehtap, geceyle sarmaş dolaş
mavimsi üzüm salkımları gibi
bir kubbe, terk edilmiş bir kent
bir fener ve gölgesi
bir şair ve gölgesi
ve alaca karanlık
Marya
dalgaların üstünde gel
sana yol gösterecek
feneriyle yalnız kalan
ıssız şair
ve
bir şeyler okuyabilir
bir dua, bir şiir
bir ağıt
Marya
buraya yaklaş
burada gemiler, kıyılara
sürüklendiğinde
ölü yunuslar
kumsala vurunca, yaklaş
dinle
keman burada yankılanacak
çan, çalacak
Selâ, okunacak
Deniz kızı
melodileri, duyunca yüreğin
yine yaklaş yüreğime
çam ağacından
yontulmuş
darağacından gelen
seslere yaklaş
ve
dinle sesleri
melodiler, nemli kumsaldaki
çakıl taşları gibi
ve
izle
ıssız bir şair
açık sularda
kürek çekmekte
sanki sonsuzluk içinde
kayıp bir düş peşinde
pusulasını şaşırmış
gemiler burada
kayalara sarılmış
Marya
uğultulara yaklaş
sönük, deniz fenerine yaklaş
izle
geminin ortasında
bir çarmıh, çivileri paslı
kan kokusuna yaklaş
burada sevenler de
birbirlerine kavuşur
leyla ile mecnun gibi
burada
Yusuf'un rüyası
Yakup'un sesi
Nuh'un gemisi
Musa'nın asası
gözyaşına kavuşur
ve göz yaşları soğuk
kabilin, gözündeki yaşlar gibi
burada
ruhlar titreşiyor
cennetten kovulan, Adem gibi
şu sonsuz boşlukta
ağlara takılıp kalan yunuslar gibi
ve şair
çarmıha gerili
hala
senin için
burada yaşamakta
Ey, Marya
ey, deniz kızı
yeniden diril ki
ve nefes al ki
şair bu araftan
gözlerinde yansıyan
karanlık
resimden, kurtulsun...
Suskun//
