1
.
Fer biter
Bakmanın k/arasını öğütür gözler
Kanar sessiz harflerin yüzü
Kaçmakla göçmek arası yaşanır hayat
Ve h/içe doğru kayar yeryüzü
Esir düşer
İçinden geçtiklerimiz içimizden geçirdiklerimize
S/üzülür sessiz yağmurlar
Ve ateşin nazarı değer hepimize
Duyulur nihavent bir çığlık
Dolun/ay teselli eder geceyi
Kabusa bürünür üryan rüyaların gölgesi
Ve dilin zehri böler heceyi
Ölümün ilk kapısıdır yeis
Pençesinden ağır yaralı kurtulur gülümseyişler
Ruhsal üşümeler yaşanır sırlı girdaplarda
Ve aldanışın yangınını söndürmez üfleyişler
Şarktan garba uzanır buğulu nisyan
Damıtılmış arzulara gebe kalır bedenler
Sabırsızca çoraklaşır mevsimsizlik
Ve okyanusu görür denizi hissedenler
Tükenişi kucaklar griden bozma beyazlık
Avuçlarda gizlenir öfkeli taşlar
Kendi boşluğunda yankılanır her iç çekiş
Ve musa'llada son kez a m i n l e n i r yaşlar
.
.
.
.
.