Elveda Hüzün Kokan Çiçeğim
Ah o nasıl bir vefasız gurur.
Yüzüm hüzünle tanıştığından beri.
Mutluluktan uzak durur.
Kaldı ki, mutlu olmak için çıktık bu yola.
Kimseye zerre aldırış etmeden,
El ele idik, kol kola...
Zeytin ağaçlarının gölgesinde,
Zamanın nasıl geçtiğini bilmeden,
Hep öyle kalmak isterdik yetmişinde bile.
Hayallerden uzaklaştıkça uçurumlar girdi aramıza.
Gerçeklerle yüzleştik,
Artık ne sürsek fayda etmez yaralarımıza.
Zaman geçtikçe ömürde tükeniyor.
Elde avuçta ne kaldı ki,
Umut ki, son nefesini veriyor.
Elveda hüzün kokan çiçeğim.
Zaman daralıyor.
Üzülme, elbet bir gün ölecektim.
(
Elveda Hüzün Kokan Çiçeğim başlıklı yazı
Mecaz Adam tarafından
13.12.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
